The Crypt - Η Κρύπτη

Μύρισε Λιβάνι...

«Ναι, αν κρίνουμε από τις πατημασιές μάλλον ο δράστης την χρησιμοποίησε για να ξεφύγει.»

«Το βλέπω, το βλέπω», είπε η Αλαφούζου και περπάτησε λίγο προς το κέντρο του σαλονιού ξύνοντας το πηγούνι της. «Σπασμένη γλάστρα, σαματάς στο χώρο, ο θύτης πατάει το χώμα και αφήνει πατημασιές οι οποίες οδηγούν προς το μπαλκόνι και ύστερα εξαφανίζονται. Η πόρτα...», πλησίασε την πόρτα και έσκυψε για να δει καλά την κλειδαρότρυπα, «...είναι μια χαρά, κανένα σημάδι παραβίασης. Δεν αποκλείεται να καταρριχήθηκαν προς τον πεζόδρομο. Χρειαζόμαστε μάρτυρες. Ποιος μας κάλεσε;»

«Ένας γείτονας που άκουσε την επίθεση από κάποιο διαμέρισμα. Το τηλεφώνημα ήταν ανώνυμο.»

«Σκατά!», αναφώνησε η Αλαφούζου, με τη μυρωδιά του λιβανιού να της έχει διεγείρει το μυαλό.

«Εμ, παιδιά», ακούστηκε η φωνή του Παπαοικονόμου κοντά από το μπαλκόνι. «Βρήκα κάτι περίεργο.»

Η Κωστελένου και η Αλαφούζου πλησίασαν στο μπαλκόνι. Ο Παπαοικονόμου τους έδειχνε μια αλυσίδα πάνω στα φύλλα μιας αλόης που κρεμόταν από τη μπροστινή πλευρά του μπαλκονιού. Η Αλαφούζου πήγε κοντά και πήρε την αλυσίδα στο χέρι της. Στην άκρη της αντίκρισε ένα μικρό, τερατόμορφο αγαλματίδιο. Είχε γυναικείο σώμα με τα πόδια του τεντωμένα και κολλημένα το ένα με το άλλο. Τα χέρια του πλάσματος ήταν ανοιχτά με κατεύθυνση προς τα κάτω, λες και υποδεχόταν κάποιον στην αγκαλιά του. Το κεφάλι του ήταν μεγάλο και κωνικό με δύο μεγάλες τρύπες για μάτια και τη γνάθο ενός εντόμου. Στην πλάτη του αγάλματος υπήρχαν δύο μεγάλα, κυκλικά φτερά, παρόμοια με εκείνα μιας πεταλούδας.

Επεξεργάστηκε το περιδέραιο στο χέρι της. Ήταν από φθηνό ασήμι, και η αλυσίδα αλλά και το στολίδι. Μπορούσε να δει κάποια μικρά σημάδια διάβρωσης, συγκεκριμένα γύρω από την αλυσίδα και στην πλάτη της πεταλούδας. Η Παναγιώτα Αλαφούζου το έδωσε στην Κωστελένου η οποία το έβαλε σε μια πλαστική σακούλα, συμπληρώνοντας τα απαραίτητα στοιχεία για το αρχείο.

Συνελεξαν ό,τι είχε απομείνει από στοιχεία και άρχισαν να τα βάζουν στα περιπολικά. Η Παναγιώτα έβαλε το καλούπι του χναριού στο πορτμπαγκάζ του Παπαοικονόμου και πήρε μια βαθιά ανάσα καθώς κατέβασε την πόρτα. Κοίταξε λίγο τη γειτονιά. Ήταν μια από τις κλασικές γειτονιές του κέντρου, χωμένη σε ένα στενό με τις περισσότερες πολυκατοικίες να είναι ίδιες ή να χάνονται μέσα στα graffities. Άρχισε να κοιτάει σε παράθυρα και μπαλκόνια. Συνήθως όταν εμπλέκεται η αστυνομία πολλοί από τους γείτονες προσπαθούν να κλέψουν δυο τρεις ματιές από το επεισόδιο CSI που εκτυλίσσεται ζωντανά μπροστά στα μάτια τους. Πράγματι σε κανά δυο μπαλκόνια υπήρχαν άτομα να βλέπουν τα περιπολικά στο δρόμο, να τραβούν βίντεο και να στέλνουν μηνύματα, αλλά οι περισσότεροι είχαν ηρεμήσει. Στο μπαλκόνι ακριβώς απέναντι από το διαμέρισμα του ζεύγους στεκόταν ένα αγοράκι, δεν πρέπει να ήταν πιο μεγάλο από επτά χρονών. Αντί να κοιτάζει το σούσουρο με τους αστυνομικούς κοιτούσε προς τα πάνω, στον μουντό και γκρίζο ουρανό. Κινούνταν δεξιά και αριστερά, αλλάζοντας την οπτική του γωνία. Σαν να έψαχνε κάτι στους αιθέρες.