Shattered Memories *SOON TO DELETE!*

Chapter 3

Hello po! Sorry kung natagalan ang UD ko. Naging busy lang po heheh. Anyway enjoy po sa update ko. Hope you like it :)) Dedicate nga po pala kay petche_castillo. salamat po sa pagbabasa :>

**********

“She’s in coma and we don’t know kung kailan siya magigising. We’re sorry we do our best to save them Mr. Lance. We gotta go.”sabi nito at umalis na sila. Nilipat na si Snow sa isang private room. Pumasok kami ni Kuya sa kwarto ni Snow. Nakahiga lang siya doon sa hospital bed at mukhang anghel na natutulog. Lumapit ako at umupo sa gilid ng kama niya at kinuha ang kamay nito.

“Snow, kambal… pls be safe. Kaya mo yan. Gumising ka na agad.” Sabi ko habang nakahawak sa kamay niya.

“Ice. Alam kong kaya ni Snow malagpasan yan” sabi sa akin ni Kuya habang nakahawak sa balikat ko. Ibinalik ko na lang ang tingin ko kay Snow.

Nandito lang kami ni Kuya sa private room ni Snow araw araw. Halos dito na kami nakatira eh. Inuutusan lang naming ang mga butlers na ikuha kami ng damit sa bahay at mga pagkain. Ayaw naming iwan si Snow sa kadahilanang maaari siyang sugurin t patayin ng mga pumatay sa mga magulang naming. Pinaimbistigahan na namin yung mga killers at sa ngayon ay pinaghahanap na sila. May nakakita ng plate number na ginamit nila pero peke kaya nahihirapan ang mga pulis na mahanap sila.

Almost a year bago nagising si Snow. Nagka amnesia siya yung selective amnesia. Pili lang yung nakalimutan niya katulad na lang ng aksidente nila. Wag na daw naming ipaalala, baka daw kasi lumalala lang yung condition niya. Na trauma yata siya dahil hindi na ito nagsasalita, ngumingiti at tumatawa man lang. She become cold.

Pagkagising na pagkagising ni Snow ay agad agad kaming lumipat sa ibang bansa, France to be exact. That is for our safety sabi ni lolo at lola at after 3 years we are here in the Philippines bumabalik para mag-aral. Sabi ni Kuya Lance hindi naman daw kami makikilala ng mga killers . Dahil nagmatured na yung face namin.

*Flashback Ends…

“You can take off your seatbelts now and turn on your gadgets. Welcome to the Philippines. We hope you all enjoyed your flight.” So ayun tinaggal na namin yung seatbelt namin at bumaba na si eroplano.

“ICE! SNOW! HERE!” agad akong napalingon ganun din si Snow at nakita namin si Kuya Lance kasama ang kanyang asawa na si Ate Rein. Oo you read it right, actually newly wed lang sila.

“Longtime no see Ice and baby.” nakangiting salubong sa amin ni Kuya Lance. Baby ang tawag niya kay Snow, hindi naman kontra si Ate Rein dahil bunso at love niya si Snow. Baby ang tawag sa kanya ni Kuya Lance kay Snow dahil bunso at only girl lang siya. Baby means babysister short version lang ang baby, yang ang meaning ng baby kay Kuya at the same time kami rin kaya walang malisya. Si Snow ang pinakaiingatan namin dahil siya ang babysister naming at nasa trauma stage pa rin siya.

“WAAAAAAAAAAAH! NAMISS KITA BABY SNOW! ” sabay yakap ni Ate Rein kay Snow ng mahigpit. Ouch! Mababasag na yata tenga ko sa lakas ng sigaw ni Ate Rein eh psh -__-. Napansin kong halos hindi na makahinga si Snow.

“Ate Rein hindi na makahinga si Snow.” Sabi ko agad naman niya itong binitawan at nag peace sign ^___^v. Hayyys! May pagkaisip bata talaga si Ate Rein. Tsk -_-

“Namiss kita Baby ko!” sabi ni Kuya at niyakap si Snow. Niyakap din ako ni Ate Rein at Kuya Lance.

“Tara na? Guards pakidala ng gamit nila.” Sabi ni Kuya. Kinuha naman ng mga bodyguards yung mga maleta naming. Kung nagtatanong kayo kug may bodyguards parin kami ang sagot ko ay isang malaking OO, may bodyguards pa rin kami for our safety daw. Remember hindi pa rin nahuhuli yung mga salarin sa pagpatay sa mga magulang naming.

Lumabas na kami ng airport at sumakay sa limousine. Oolimousine. Ewan ko kay Kuya bakit yan ang dinala para sunduin kami. Pasikat talaga tong si Kuya psh  -_-. Nagiging madaldal na yata ako ah. Usually kasi tahimik at masungit ako except kay Snow. Dumating lang kami sa Pilipinas naging madaldal ako anyway kailangan kong magexplain para maintidihan niyo.

“So how’s your life there in France  Ice and baby Snow?” panimula ni Ate Rein ng makasakay na kami sa limousine. Psh tinanong ang hindi nagsasalita .tsk. -_-

“Ate Rein naman eh!” saway ko minsan lang magsalita si Snow eh -__-. Halos dina nga nagsasalita si Snow eh .tsk.. -_-

*********

Hello po paulit ulit unli c author nakahigh hahahah. By the way sa mga nagbabasa po nitong SM (short for shattered memories) vote and comment nmn po jan paramdam nmn po kau. I need your support guyzs. Thnx ulit sa mga nagbabasa :)))

~Guyzs di mna po ako mag uupdate sorry tlga.. busy kc ako sa pagpapapirma ng clearance ko eh :(. hope u understand and thnk u for supporting this story :)

VOTE!

COMMENT &

BE A FAN!