Η Ζωή, μια -πιο ντροπαλή δεν παει- αλλά κατα τ'αλλα δυναμική και με λιγοστη αυτοπεποίθηση... Πάει στην δευτερη τάξη του λυκείου και είναι 16 ετών...
Για μεγαλυτερη περιγραφή πηγαίντε στο πρωτο κεφάλαιο... >3
Το ασανσέρ κολλησε μεταξυ δυο ορόφων την απελπισία μου να παταω ξανά τα κουμπιά εκτακτης ανάγκης τότε.....
Η πορτα άνοιξε και μπροστά μας εμφανίστηκαν πυροσβ-
Μανάρια πυροσβέστες
Ευχαριστώ για την διόρθωση
Παρακαλώ μαρη δεν κάνει τίποτα, εχω ταλέντο σε αυτό
Ζωή με λενε!
Σιγά μωρη, σε προσβαλαμε κιόλας
Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ, έχω να θαυμάσω κοιλιακους τώρα
Ααααααχ να ήμουν από πανω τους και να τους εγλυφα
Ζωή συνελθε!
Ναι όντως λέω μαλακιες, λοιπόν
Που ήμασταν;;;
Εκεί π-
Ααααα ναι λοιπόν και που λέτε θέλω να γλυψω αυτους τους υπέροχους κοιλιακους
Όταν επιτέλους μετά από λίγη ώρα μας έβγαλαν έξω έτρεξαν όλοι οι γνωστοί μας πανω μας με αποτέλεσμα αφου έπεσαν όλοι επάνω μας να πεσουμε μαζί με το μαναρι κάτω ο ένας πανω στον άλλο
It was at this moment, that she knew she fu**** up
Ζ:ΜΑΜΑΑ!
Μ:Εεεεε τιιιι
Ζ:Πατάς και το παιδι ξέρεις
Μ:Εσυ το πατάς και η Στέλλα του έχει πατησει αυτό που δεν πρέπει....
Σ:Εεεεε να μωρε.... Καταλαθος
Ζ:ΣΤΈΛΛΑ ΘΑ ΦΑΣ ΞΥΛΟ
Σ:Ναι θα σε φοβηθώ το βρήκες
Ζ:Ακριβώς
Παιδί ακα μαναρι:Κορίτσια θέλετε να τα λύσετε μετά γιατί και εγώ δεν είμαι και στα καλυτερα μου;;;; ΛΕΩ ΕΓΩ ΤΩΡΑ
Ζ:Εεεε; Ναιι... Πως....
Παιδί ακα μαναρι: Κάπως δεν ξέρω πως σκατα απλά να φυγει αυτή από πάνω μου
