Chapter Four

Mulai dari awal
                                    

I spent my night watching movies and drinking alone. I played a game in my phone and do some work in my laptop. Napansin ko lang na madaling araw na pala nang umiyak si Zach. Agad ko naman siyang nilapitan at kinarga. I tried to give him a milk but he don't want it. Tinignan ko kung puno ang diaper niya pero hindi naman.

"What do you want?" I asked him and sighed, "You want your mom? Well, mommy's not here. He left you."

Patuloy pa din itong umiyak pero parang nabibingi na ko sa iyak niya. The loud crying was starting to be deafening to me. I looked down at him and saw his face getting red.

"I'm sorry you have to feel this. You're alone and I can't take care of you." I said. His crying start to subside as he stare at me, "I don't want to be this hard for us Zach. Nahihirapan ka at gano'n din ako. Wala kong alam sa pagaalaga ng bata. I'm a single-want-to-fuck-a-hoe guy. I'm not yet ready for this."

I'm thinking about this since yesterday. I want to put him on adoption or I will give him to a trusted person to take care of him. And if he's a little older I'm going back at him. I need to go back to America for my business and I can't do that while Zach is here.

Nako-konsensya ako pero anong magagawa ko? I'm choosing my business over him. I want to reach my goals and achieve more. This is just temporary. I will still get him back.

Kinabukasan ay pinuntahan ko ang babaeng nakausap ko na magaalaga kay Zach habang wala ako. Two to three years is fast. Madali lang tong lilipas kaya alam kong hindi kami mahihirapan na magkasama ulit.

"Pasok ka." Saad ng matanda, "Ayan ba ang anak mo?"

"Opo." Saad ko, "I'll give you any amount you need. Just take a good care of my son." I added.

"Sigurado ka ba hijo? Kaya mo bang malayo sa anak mo ng tatlong taon?"

"Dadalawin ko naman po siya pag may pagkakataon." Sagot ko ulit. Lumapit sa'kin ang matanda at kinuha sa'kin si Zach. Agad naman tong umiyak habang nakatingin sa'kin. I felt a pain in my heart and choose to look away.

"O siya, iwan mo ''yung phone number mo sa'kin." Ani ng matanda at inabutan ako ng papel. Binigay ko ang number ko sa america pati ang e-mail ko.

"Babalikan ko po si Zach, nanay." Huling sabi ko tsaka lumabas ng bahay. Tumingin akong muli kay Zach at umiiyak pa din to. Tumalikod na ko at nagsimulang lumakad palayo hanggang sa makasakay ako sa kotse. I sighed and hold my tightening chest.

Paguwi sa penthouse ay nag-impake na ko ng gamit ko. Naiinis ako sa sarili ko dahil sa pagpapabaya ko sa anak ko. Mas pinili ko pang ipaalaga siya sa iba kahit na mas kailangan niya ko. But what done is done. I should just focus on leaving this country first.

Hindi ko na pinaalam sa magulang ko ang ginawa ko. After hours in the plane I finally arrived in America. Dumiretso na ko sa bahay ko at agad nag-pahinga. Tomorrow will be a tiring day for me again.

A month of being away to my son is really hard. Araw-araw ko tong iniisip kahit na inaabala ko ang sarili ko sa trabaho. I was already attached to Zach even if I don't want him in my life. He's still my blood in the first place.

Isang tawag ang pumuna ng attention ko at nakita kong unregistered number to. Binaba ko ang papel na hawak ko at sinagot 'yun.

"Hello?"

"Si Zephyr ba to? Zephyr Montenegro?" A familiar old voice of a woman said.

"Yeah. Sino to?"

"Si Nanay Lita to, ''yung pinagiwanan mo sa anak mo." Aniya kaya lumakas ang tibok ng puso ko.

"Kamusta po si Zach? May kailangan po ba—"

"Hijo, nagaagaw buhay ang anak mo sa hospital. Kailangan ka niya dito." Sagot niya dahilan kaya bumagsak ang phone na hawak ko.

CONSEQUENCE OF TEMPTATION ✔️Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang