Sevgili M,
Sence sözlerime nasıl başlamalıyım?
Aslında bakarsan nereden ve nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum.
Komik bir başlangıç yapmayı çok isterdim.
Bilirsin, seni güldürmeyi severim.
Aslında bakarsan ben sana dair her şeyi severim.
Sanırım sözlerime nasıl ve nereden başlamam gerektiğini anladım.
Başlıyorum öyleyse.
Yazdıklarımı hiçbir zaman okumaman dileğiyle...
Yanlış anlama, okuyup da senin pişmalığını daha çok harlayan ateşlere atmak istemiyorum.
Seni, senin vicdanınla yalnız bıraktım artık.
Her neyse, başlasam iyi olacak.
Şimdi bizi anlatmak istiyorum.
Sen ve ben.
Biz.
Söyle bana M, beni sevdiğini söyle.
Beni hem sevip hemde parçaladığını söyle.
Bağlandım sana.
Her şeyim, yuvam, ailem yaptım seni. Sensiz bir hiç olmuştum.
Aslında bakarsan ben hep sensiz bir hiç olmuştum.
Severdin beni.
Severdin ama beni terk edişin hep yaktı yüreğimi.
Söyle bana M, o benden daha güzeldi. Söyle, sana darılmam.
O hoş, bakımlı, güzel ve tatlı birisiydi. Ben ise... neyse, beni boşver.
Ben sıradan birisiydim ve sıradışı bir özelliğim yoktu.
Gözlerinin ona aşkla baktığını gördüğüm gün senden vazgeçtim.
Vazgeçtim, çünkü buna mecburdum.
Aranıza girmek veya üçüncü kişi olmak hiç istememiştim.
Ona bakıyordun ama bütün ilgin banaydı. Onu severdin ama içindeki ukte bendim. Bilirim, bunu asla inkar etmeye çalışma. İçinde hep bir ukte olarak kalmıştım.
Yanından her geçtiğimde pişman bakan gözlerini bilirim ben.
Pişmanlık akan gözlerine bile hep aşık kalmam ne kadar doğruydu?
Söyle bana M, neden yaptın bunu bize?
Sana baktım.
Evet, bunu düşünülenin aksine gizlice yapmadım.
Onunla yan yana duran sana baktım. Aşkımın yanında kırgınlığım çok ağırdı. Dolu gözlerimle seni izlerdim.
Bence seni izlediğimi biliyordun.
Her başını çevirdiğinde gözlerinin hedefi ilk ben olurdum.
Hep beni arardı gözlerin.
Kısa bir bakışma esnasında çok şey anlatırdım sana.
Bağırıp çağırmak, ağlamak isterdim. Bunu bile yapacak gücüm kalmamıştı. Sana karşı kaybetmiş hissettim hep.
Ben sensizliği tadarak çok şey kaybetmiştim.
Söyle bana M, beni hâlâ sevdiğini söyle. Yalan da olsa söyle bunu çünkü ihtiyacım var.
Beni sevdiğini duymaya ihtiyacım var.
Kurak topraklarda filizlenen bir bitki gibiydin.
Beni sen yaşatırdın.
Hayatıma renk verirdin.
Yaşattığın kadar öldürmesini de çok iyi biliyordun sevgilim.
Sevgilim demişken,
Sevgilim
Sevgilim
Sevgilim
Aslında biz hiç beraber olmamıştık. Sevgilim diyemedim hiçbir zaman sana. Bu kelime benim için kutsaldı.
Özel ve en doğru kişiye denilmesi gereken bir kelimeydi.
Ben sana bunu söyleyemedim.
Belki de söylememek en iyisiydi, bilemiyorum.
Sana yazacak ve anlatacak çok şeyim var ama buna ne kalemim dayanır ne de sözcüklerim.
En iyisi ben yine susayım.
Acımı sessizlik içinde yaşamayı yeğledim hep.
Yine hallederim bir şekilde.
Gidiyorum sevgili M, gitmem gerekiyor değil mi?
Kelimelerimin bile kifayetsiz kaldığı bir yerdeyim artık.
Kendine iyi bak olur mu?
İçindeki ukteyi bir kenara bırak.
Beni bir kenara bırak ve o çok sevdiğin güzeller güzeline odaklan.
Ben yine seni uzaktan izlemeye razıyım.
Gidiyorum M, elveda.
Gidiyorum sevgilim, başlamadan biten aşkımıza kan ağlamaya gidiyorum.
Gidiyorum her şeyim, sensizliğe alışmak için gidiyorum.
- H.
