ေအးစက္စက္အေငြ့အသက္မ်ား ၿခံဳလႊမ္းေနေသာ ကားထဲ Sehunတစ္ေယာက္တည္းသာ ပူေလာင္ေနေလသည္။ကလပ္ထဲ အကလြန္ေနရင္း အသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ စူးရွေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာသူ။
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏႉတ္မဆက္ႏိုင္ဘဲ
" ခုခ်က္ခ်င္း ျပန္!! "
ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းေနာက္ Sehunဟာ
ျပန္ထြက္လာခဲ့ရေတာ့သည္။
" ဆင္း! "
" ဟုတ္! ~~ "
အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ကားရပ္တာနဲ႔ Sehunဘက္ကားတံခါးလာဖြင့္ကာ ဆင္း ဆိုတာေၾကာင့္
လက္ဖဝါးကေခြၽးေတြ ေပါင္မွာသုတ္ကာထြက္ေတာ့ လက္ေကာက္ဝတ္ကဆြဲကာ အိမ္ထဲဝင္ေလသည္။
" သားငယ္ေလး ~~ သားႀကီးရယ္ ကေလးကတစ္ခါတစ္ေလ အေပ်ာ္~~ "
" အေပ်ာ္... သူ႔ကိုဘယ္သူကအေပ်ာ္ရွာခိုင္းလို႔လဲ!! "
သူမကအက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပဖို႔ ျပင္ေပမယ့္ သားႀကီးကလက္မခံ။အေနာက္ကကေလးမွာလည္း မ်က္ရည္ဝိုင္းေနရွာၿပီ။
" ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုေျပာထားခဲ့လဲ?
သူ႔ကိုအိမ္ျပင္မထြက္ေစနဲ႔လို႔ စိတ္မခ်လို႔ျပန္လာခဲ့တာ Oh Sehunကိုၿခံတံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ဟာေတြ အကုန္တန္းစီျဖဳတ္ပစ္မယ္
ၾကည့္ေန!! "
အေနာက္မွာရပ္ေနေသာ အေစခံေတြကိုလက္ညိုးထိုးကာ ေျပာသြားၿပီး Sehunလက္ကိုအၾကမ္းပတမ္းဆြဲကာ အေပၚထပ္ေခၚသြားေတာ့သည္။
" သား အရင္လိုမျဖစ္ေစနဲ႔ "
Mr.Byun ေျပာေသာစကားေၾကာင့္ ေလွကားေပၚတက္ေနရာမွ ရပ္သြားကာ ျပန္တက္သြားခဲ့ေလသည္။
ေအာက္ထပ္ကလူေတြကိုအကုန္ေအာ္ေဟာက္ၿပီး အေပၚတက္သြားေသာ ေျမးေလးကို ဥကၠဌႀကီးဟာ ခဏသာထြက္ၾကည့္ၿပီး ျပန္ဝင္သြားခဲ့သည္။
ဂ်ိန္း!!!!
" ဟင့္~ "
တံခါးပိတ္သံအက်ယ္ႀကီးေၾကာင့္ေရာ
သခင္ေလးကိုေၾကာက္တာေၾကာင့္ေရာေၾကာင့္ Sehunဟာရိႈက္သံေတာင္ထြက္လာေလသည္။
သခင္ေလးရဲ့အခုပံုစံကိုSehunေၾကာက္သည္။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ခဲ့ရတာဆိုေပမယ့္ သခင္ေလးမႀကိဳက္ဘူးမလား။
Sehunအလယ္တန္းတတိယႏွစ္တုန္းက
သခင္ေလးလာႀကိဳတာေနာက္က်မယ္ဆိုလို႔
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မီးပြိုင့္နားကဆိုင္မွာ မုန္႔စားေနတုန္း သခင္ေလးကေရာက္လာခဲ့သည္။
