Locked up

14. Nieuw thuis

'Alexa?' zegt een stem. Ik open mijn ogen en een vreemde jongen staat bij me.

'Je mag terug, je bent zo goed als genezen.' Meteen ben ik klaarwakker en ga ik rechtop zitten. 'Echt?' 'Echt, maar je moet wel genoeg slapen.' zegt hij streng. Ik knik en zwaai mijn benen uit bed.

Met een beetje hulp sta ik al snel buiten, de wind waait zachtjes in mijn gezicht. Ik loop naar de tuinen, en merk vrijwel meteen dat ik het nieuws van de week ben geweest. 'Ha Alexa, goed dat je weer buiten bent.' 'Fijn dat je beter bent, kom je weer werken?' 'Hé, leuk jou weer te zien!' 'Goed uitgerust?'

Het is raar om toe te geven, maar het kamp is mijn thuis. Ik ben er zeker van dat ik ooit een thuis heb gehad, met een vader en een moeder, misschien zelfs broertjes of zusjes, en een hond of kat, of goudvis. Maar omdat ik me dat niet herinner, is dit nu mijn thuis, precies zoals iedereen voorspelde.

'Lexi!' zegt Newt vrolijk. 'Ben je weer beter? Ik wilde net naar je toe gaan.' Hij veegt wat zweet van zijn voorhoofd, het is bloedheet vandaag. 'Helemaal beter!' zeg ik blij. Ik ga naast hem op mijn knieën zitten en begin te werken.

Een harde sirene gaat af. 'Wat is dat nou weer?' vraag ik geïrriteerd. 'Er is een nieuwe nobie.' Newt springt op en rent weg, ik ga snel achter hem aan. Iedereen staat dicht op elkaar gedrukt, iets waar ik inmiddels aan gewend ben, dus plant ik een elleboog in iemands neus en duw mezelf naar voren.

Midden in de Box ligt een jongen van een jaar of 13, hij heeft kort, bruin haar en kijkt verdwaasd om zich heen. Dus zo zag ik eruit toen ik uit dit ding klom... Alby en Newt trekken hem naar boven en slaan het stof van zijn kleding. Iedereen staart de jongen verbaasd aan, hij is- 'Je bent nog zo jong.' onderbreekt iemand mijn gedachtestroom. De jongen doet zijn mond open maar Alby trekt hem naar de ziekenboeg, voor de injectie en voorlichting over dit alles en bla bla bla. Newt en ik gaan snel weer terug aan het werk.

'Dat was spectaculair.' zeg ik sarcastisch. 'Toen ik uit dat klunkding stapte was er een en al rumoer.' Newt zucht. 'Maar jij bent een meisje.' 'Goed gezien Newt, slimme jongen van me.' zeg ik quasi onder de indruk. Hij duwt me lachend en we gaan weer verder met werken. Als dit de rest van mijn leven wordt, is het nog niet eens zo bagger slecht, denk ik tevreden.