Ah şu yaz geceleri...
İmreniyorum sokakta yürüyen iki sevgiliye
Birbirlerini ölesiye sevmesine
En önemlisi birbirlerine karşılık vermesine
Şu kararan gökyüzünün en güzel anında
El ele tutuşuyorlar keşke biz de...
Birbirlerini öpüyorlar sarılıyorlar keşke biz de...
Ve seviyorlar birbirini aşk ile keşke...
Keşke benim seni çocukça bir aşk ile sevdiğimi sanmasan
Görsen bir gün şiirlerimi gün kararırken en güzel vaktinde
Yani aydınlatırken şehri lambalar içime düşsen sessizce
Tüm utangaçlığım mazide kalsa keşke tüm yaşanmışlığın ardından
Tekrar tekrar ve tekrar karşılaşalım ama
Hayır bu sefer sana sadece selam vermeyeceğim
Sana şiir vereceğim lütfen yanında biri olmasın
İmreneyim artık ikimizden
