Andrea | ✔️ GEPUBLICEERD

proloog

Door het hoge raam van de hotelkamer viel het zachte avondlicht van de neerzakkende zon naar binnen. Het bood een prachtig uitzicht over de eeuwenoude stad. In de verte was de koepel van de Sint-Pietersbasiliek zichtbaar, die licht jade kleurde onder de zonnestralen.

De twee mensen die zich in de hotelkamer bevonden, hadden geen aandacht voor het magnifieke schouwspel dat de stad hen bood.

De jonge vrouw was enkel gekleed in een badhanddoek, die ze haastig rond haar naakte lichaam had gewikkeld. Haar haren waren vochtig van de hete douche en drupten op haar schouder.

Haar ogen waren opengesperd en keken de man voor haar verschrikt aan. Ze had hem niet zo snel terug verwacht.

De man voor haar was groter en droeg aanzienlijk meer kleren. Een spijkerbroek en een geruit hemd lieten een groot en gespierd lichaam zien. Zijn donkere ogen hadden een vastberaden blik, alsof hij net een besluit had gevormd. Hij zag er verhit uit.

Haar blik was vastgelijmd op de man voor haar. Dit had ze nog nooit meegemaakt. Hij speelde onbewust zo met haar verwarde gevoelens. Ze voelde zich een volledig ander persoon als ze zich in zijn buurt bevond. Alsof haar hersens opeens vervormd waren in een soort van ijle lucht.

"Wat," wist ze uit te brengen. Ze wilde vragen wat hij hier deed, maar de woorden bleven in haar keel hangen. Druppels gleden vanaf haar hals naar haar schouder. De man volgde de route met zijn ogen.

Eindelijk had hij zijn beslissing genomen. Na nachten wakker te liggen en uren te woelen van schuldgevoel, had hij de banden met het verleden doorgeknipt.

Hij gaf de vrouw niet de kans om haar vraag uit te breiden. Zijn hand ging liefdevol door haar lange bruine lokken, hij trok haar dichter naar zicht toe. Verrassend zachte vingers streelden de huid van haar jukbeen. Haar lippen gingen zachtjes van elkaar toen ze naar adem hapte.

Het was alsof iemand een kaars in haar had aangestoken. Niet enkel een kaars, maar ook een haardvuur. De vlammen likten haar verdediging tot as en vuurden haar verlangen naar hem enkel aan.

Haar handen grepen zijn schouders, alsof ze elk moment kon verdrinken in de stortvloed van emoties die haar overspoelde. Deze gevoelens had ze nog nooit eerder met iemand anders ervaren. Ze wilde hem, steeds meer en meer tot ze het niet meer aankon.

Hun lippen raakten elkaar en daarmee werden alle eerdere beloften overboord gekiept.