SPEAKS TO ME

1.BÖLÜM: "Xanthippe"

Geceye kıymık gibi batan şafak gökyüzünü kanatıyordu.

Düşüncelerimi yavaş yavaş kurban ettiğim bu zaman diliminde,

soğuğu içime ruhumu dondurana kadar çektim. Parmaklarımı

pencerenin ahşap zeminine yerleştirdim ve kısa saçlarım aşağı

doğru dökülürken, hala ayakta olan iri gövdeli ağaçların belli bir

sırada dikilen görüntüsünü izlerken, onları geceye savaş açan

bir sürüye benzettim.

Dudaklarımı araladığımda, yarattığım o küçük boşluktan soğuğun

buharı döküldü. Gözlerim yavaşça şafağın çarşaf gibi serildiği göğe

yükseldi. Ayın ilk hali olan hilal göğün uçuk renginin üstünde gümüş

renginde bir mızrak gibi parlıyordu. Birazdan gün tamamen doğacak,

ay gökyüzünden silinecekti.

Grethe.

Adım Grethe.

Anlamı yeni ay.

Cressida, evin karşısındaki sığ çalıların arkasından çıktığında dudaklarım

aralandı. Yine bu saatlere kadar sokaklarda kalmıştı. Onu soğuktan koruyan

kıyafetin kumaşını boğazına kadar çekmiş olsa da, şu an soğuktan tir tir titriyor

olduğunu görebiliyordum. "Serseri, " diye homurdandım pencereyi kapatmadan

geri çekilirken. Muhafızlar fark etmeden önce kapıyı açmalı ve onu içeri almalıydım.

Azar işitmesinden hiç hoşlanmıyordum. Parmak uçlarımda yükselerek odamdan çıkarken,

ayaklarımın altında ezilen eski ahşabın gıcırdamaması için içten içe dua ediyordum. Tül

perdelerim rüzgarın uğultusu eşliğinde uçuşurken omzumun üstünden arkama, açık duran

pencereye kısaca baktım ve odamdan çıktım.

Odam hemen mutfağın sonundaki odaydı. Kapıya oldukça yakındım. Bakışlarım karanlık

koridorda kısaca tur bindirdi. Tekrar parmak uçlarımda yükseldim; ayağımdaki çorap olduğu

için bastığım yerde çok fazla ses çıkmıyordu. Ayaklarımdaki çoraplar dizlerimin üstüne kadar

uzanıyordu. Dış kapının kilidini yavaşça açarken, bir elimle de kapıyı ileri doğru itiyordum. Kilit

açıldığında kulpu yavaşça çevirdim ve kapıyı açmamla birlikte Cressida ile burun buruna geldik.

Cressida, üç kız arkadaşımdan biriydi; bir ikizi vardı. Madam D'nin zarafet okulundan bu yıl

mezun olacaktı, bir kaç hafta önce Cressida ve ikizinin yirminci yaş gününü kutlamıştık. İkizi,

Cressida' nın kopyası gibi olsa da, karakter olarak birbirlerinden tamamen farklıydılar.

İki farklı, tamamen aynı bir yansıma.

Tabii bir de Nell vardı. O bizlerden iki yaş küçüktü, şu an Gardenya Sarayı muhafızları arasından

birine karşı ilgi duyduğu için seçmelere katılmış ve kendini kanıtlamıştı, artık Gardenya da saray

çalışanıydı. Bazen onu özlüyordum, Cressida'nın ikizinin savaşta canını yitirmesi bizi oldukça