DÜĞÜMLÜ

Çilemse Çekerim, Kaderimse Gülerim

Çok beklettim dimi sizi🥲 kusura bakmayın ballı lokmalar. Uzun zamandır Günaydın bölümü atamıyordum, bu biraz içimi rahatlattı.

Şimdi size bir şey söylemek istiyorum. Ben bu hikayeyi hiç düşünmeden yazmaya başladım. İlerleyişle bir yol haritası çıkardım kendime. Ben sandım ki Halille Nazlı düğümlüydü. Yazdıkça fark ettim ki Nazlı, Meyra ve Nazenin de satır aralarında birbirlerine düğüm attılar. Yan karakter diye bahsediliyor ya. O iş aslında benim kalbimde öyle değil. Bu üç kızdan biri olmasa kafamda oluşturduğum yol tepe taklak olacak. Üçünün de bağı şimdi değilse de ilerde ne kadar derin anlayacaksınız. Üçünün de ilerleyişi aynı oranda olacak benim için. Bunu göz önünde bulundurursanız belki hikayeleri sizin için farklı bir yerde yer alır artık.

Keyifli okumalar hepinize🖤🖤🖤

Nazenin arabaya bindiğinden beri kontrolsüz bir kalp çarpıntısına kapılmıştı.

Araba yoğun bir şekilde Asaf kokuyordu ve bu nedensizce Nazeninin çok hoşuna gitti.

Sessizlik uzadıkça da sanki bir elektrik tenlerine dokunup çekiliyormuş gibi bir his yayıyordu etrafa.

"Çok erken kalktın, uyumak istersen arkaya küçük bir yastık koymuştum Nazenin."

Asafın yola bakarak sarf ettiği sözlerle otomatikman arkaya baktı. Gerçekten küçük bir yastık ve polar gibi battaniye vardı.

"Aslında ben yolculuklarda hiç uyumam ki."

Asaf anlık, yanında konuşan kıza bakıp yola geri döndü. Bu güzel bir haberdi. Nezaketen sorsa da yakaladığı fırsatı böyle kaybetmek istemezdi.

Sarı pigme ona çok sağlam bir kıyak yapmıştı. Değerlendirmese ayıp ederdi.

"Buna sevindim Nazenin."

Nazenin ismini her söyleyişinde tuhaf bir şekilde gülme isteğiyle doluyordu. Diğer kelimeler olabildiğine tok çıkarken ağzından, ismi harfler okşanıyormuş gibi bir his yayarak ulaşıyordu kulaklarına.

"Babama da hep ben yarenlik ederim uzun yolculuklarda Asaf. Annem ve kardeşlerim hiç dayanamazlar."

Bir şey bulup konuşmazlarsa patlayacaktı. Böyle çok gergin hissediyordu kendini. Dışardan nasıl göründüğünü de sürekli düşünmeden edemiyordu.

Asaf olgun bir erkekti ve yanında iki kelime konuşamayan bir kız imajı çizmek istemiyordu. Zaten ikili ilişkilerde vasat olduğunu kabullenmişti.

Kızların sürekli Asaf ve kendisi için yaptığı imaları ve şakaları düşünmeden edemiyordu. Kalbi bir aşk arzuluyordu.

Ayaklarını yerden kesecek, bir çift göze pırıl pırıl bakacak bir aşk istiyordu. Gözlerini her kapattığında Asafı yanında hayal etmeye başlamıştı. O gece atkısını da istediğinde gözüne çok farklı görünmüştü. Aslında Nazeninlik bir hareket olmazdı ama yüz ifadesi yanaklarını sıka sıka sevme hissi doğurmuştu içinde.

Bir de...

Birde gözlerine çok güzel bakıyordu...

Bir erkeğin bir kadına bakabileceği çok güzel bir ışıkla...

Meyra onları arabada yalnız bırakınca ilk paniklemişti ama bu ne yapacağını bilemeyişinden sebepti.
Şimdi ise onu tanımak istiyordu. Adından başka, işinden başka bir şeyler öğrenmek istiyordu onun hakkında.