Unknown Connection (Completed).

Chapter 16.

I nodded. “Yeah, sure. I think I’m gonna need your help,” I answered.

I am not really into dresses and gowns. Kaya nga hindi ako makapagdesisyon kung ano ang susuotin ko tonight. It's already three in the afternoon and yet, I’m still here standing like a statue. I really need some help from my Tita.

Nakita kong nagliwanag ang mukha ni Tita at tumili dahilan para mapaatras ako ng kaunti. “Oh my gosh! Dream come true!” nagulat ako nang mabilis niyang hinawakan ang aking kamay saka hinila papunta sa mga nakahalerang damit. Narinig ko pang tumawa si Tito na tila nasisiyahan sa kaniyang nakita. Gusto ko mang samaan siya ng tingin pero hindi ko na ginawa dahil nasa harap na kami ng isang dress.

“Hmm…” it was a blue sleeveless dress. Sobrang laki niya na akala mo’y pupunta sa isang ball. Tiningnan ako ni Tita saka ibinalik sa dress. “I think it's too much for you. Hindi bagay. You’re more likely look good on something elegant and confident style of dress,” she's right. I'm not into pretty princesses kind of dress. Even though I don't wear dresses, I somehow like to look more intimidating.

Huminto kami sa isa pang dress. It's a silver one shoulder dress. It's not fitted and it's not that big. It's simple but appealing. “Uh… no.” napatingin ako kay Tito. What? No? Bakit no? “Hmm… I need find more suitable. To make you look badass. ‘Yong tipong makikita ka palang ay manghihina na sila. ‘Yong tipong hindi na maalis ang tingin sa ‘yo.” Napatanga naman ako sa sinabi niya. Hindi ko alam na ganito pala ang ibang babae mamili ng susuotin. Eh, kapag ako ang pipili ay basta suitable sa taste ko ay kukunin ko. Wala akong pake kung hindi gusto ng iba.

“Uh, Tita—” she shushed me using her finger making me blinked.

Luminga siya at parang may hinahanap. Biglang nagliwanag ang kaniyang mukha at kuminang ang kaniyang mata. “There it is!” nagulat muli ako nang hilain niya ako papunta sa isang dress. Nanlaki ang mata ko nang makita ang dress. It's a black tube backless fitted dress that has slit on its right thigh. “This one suits you.”

Hindi ako makapaniwalang tumingin sa kaniya. “Are you serious, Tita? It shows too much skin.”

Tumawa siya saka tiningnan ako. “Nah, it's okay. I’m sure you’ll be just fine. Bagay na bagay ‘yan sa ‘yo, believe me. Maputi ka naman, makinis. I’m sure maraming lalaking hahanga sa ‘yo!” excited na sabi niya.

“Bu, Tita! We are not going to go their to have fun—” she cut me off.

“Stacy! Give me the pair of heels and mask that suits this dress, please!” sigaw niya, hindi pinagkinggan ang mga sinabi ko.

Maya-maya ay may dumating na isang babae na may hawak na dalawang box, hinuha ko’y ang laman noo’y ang aking maskara at heels. “Here, Mrs. Crowther,” nakangiting sabi sa kaniya ni Stacy. I think she's the designer of these dresses. Halata naman sa mukha niya and I can read her minds. “Oh! Wow! What a beautiful lady we have here.” Hindi na ako nagulat nang sabihin niya iyon nang mapatingin siya sa akin. Mangha niya akong tinitigan na ikinalukot ng noo ko. Ito na naman kasi. Everyone is acting like this when they saw me.

“I know, right? She is the most beautiful woman in our family. She's my husbands niece, Lavander,” may pagmamalaking pakilala ni Tita sa akin. I want to get out of here. I feel awkward.

“Grabe talaga kayo. You are all handsome and beautiful. Para kayong pamilya ng mga model at artists,” mangha pa ring sabi ni Stacy.

Lumawak lalo ang ngiti ni Tita nang marinig iyon. “Of course! It runs in the blood.”

“Pwede magpalahi?” at nagtawanan sila. I want to get out in front of them but I can’t. Hindi ko pa nakuha ang susuotin ko para mamaya. Alangan naman na pupunta ako sa kwarto ko ng walang dalang damit, ‘di ba? Ano naman ang susuotin ko?