"က်န္႔က်န္႔ ကိုယ္ဘာလို႔ဒီပန္းကိုခူးတာလဲသိလား"
"မသိဘူးေလ "
"ကိုယ္ကဒီပန္းကိုကိုယ္တိုင္ခူးၿပီး ခ်စ္တဲ့သူကိုေပးဖို႔လုပ္ထားတာ"
"..."
"အင့္"
ေရွာင္က်န္႔ဘက္ကိုမက္မြန္ပန္းေလးထိုးေပးလာသည္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ေတြးမိတယ္ သူဖတ္ထားတဲ့စာအုပ္ထဲကလိုမ်ဴိးလုပ္ရမွာေလ
အကြက္မွားေနျပန္ၿပီ ေရွာင္က်န္႔ျငင္းရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
"က်န္႔က်န္႔ကိုေပးတာလား"
"အင္း"
"ဝါး...အဲ့တာဆိုလည္း လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကက်န႔္က်န္႔ကို
ညီေလးတစ္ေယာက္လိုခ်စ္တာမွတ္လား ဟီး...."
(🙂)
"မဟုတ္ဘူး က်န္႔က်န္႔"
ေရွာင္က်န္႔ရဲ႕ခါးေလးကိုဆြဲဖက္ကာသူ႕နားတိုးခိုင္းေစၿပီး လက္ထဲကမက္မြန္
ပန္းေလးကိုျပန္ယူကာေရွာင္က်န္႔ေခါင္းေလးမွာပန္ေပးလိုက္သည္။
"ခ်စ္တယ္ ညီတစ္ေယာက္လိုမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး "
"..."
"ရည္းစားတစ္ေယာက္လိုမ်ဳိး ခ်စ္တယ္ "
"...."
ေရွာင္က်န္႔ကိုေပြ႕ဖက္ထားရင္းနဲ႔ပဲ ေျပာေနေသာစကားေလးေတြပင္
ေရွာင္က်န္႔ကအေတာ္ေလးၾကာမွ႐ုန္းမိသည္။
"ဟိုဟာ....က်န္႔က်န္႔..က်န္႔က်န္႔စဥ္းစားလိုက္ပါဦးမယ္ေနာ္ "
"..."
"က်န္႔က်န္႔ဘြဲ႕ရရင္ေျပာျပမယ္ေနာ္ ေသခ်ာေပါက္ဆက္ဆက္ကိုေျပာမွာပါ"
"အဲ့အထိကိုယ္မေစာင့္ႏိုင္ဘူး မနက္ျဖန္ မနက္ျဖန္မွမင္းအေျဖျပန္မေပးရင္
မင္းကိုအတင္းအက်ပ္ကိုယ္ယူမွာေနာ္" (ဟဲ့...ဟဲ့)
"အဲ့တာကမျမန္လြန္းဘူးလားဟင္"
"ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ၾကာေနတယ္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကိုယ္အခုလိုခ်င္ေနတာ"
"အ....ဟိုေလ...အေဒၚႀကီးျပန္လာေနၿပီထင္တယ္ က်န္႔က်န္႔မုန္႔မွာထား
တယ္"
"ခဏ ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုလည္း ကိုယ့္ကိုနမ္း ၿပီးမွာသြား"
ေရွာင္က်န္႔လည္း ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ပါးကိုပဲနမ္းကာထြက္သြားမယ္ျပဳေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ကသူ႕ကိုဆြဲကာႏူတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ၿမိဳ႕အုပ္ဝမ္ ႏွင့္ သူနာျပဳေရွာင္း (completed )
Fanfictionၿမိဳ႕အုပ္ေလးနဲ႔သူနာျပဳေလးေပါ့
Part 19
Start from the beginning
