UFAK TEFEK MANTIK HATALARI VAR (UNUTKANLIĞIM YÜZÜNDEN KWJDIEJDKEDK) EN KISA ZAMANDA DÜZELTİLECEKTİR BU HATALAR. BUNU BİLEREK BAŞLAMANIZI ÖNERİRİM!!!
Yetimhanede büyümüş, 17 yıldır kimsesizlikle mücadele etmiş, çok erken yaşta kendi ayakları üzerind...
Bölümler kısa evet ama elimden geldiğince hızlı atmaya çalışıyorum. Umarım düzeni oturtabilirim.
Neyse hadi bölüme geçinnn.
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfennn<3
Sonradan eklenen not: Bölümü dün gece tamamlamıştım ama saat geç oldu diye atmamıştım. Sabah kalktığımda telefonum kendi kendine şarjı yemiş öylece. (%60'dı) Bozuktu zaten telefon keşke dün bölümü atsaydım. Sabahtan beri şarj olmasını bekliyorum. Kısacası telefon bozuk olduğu için gün boyu bölümü atamadım anca şarj oldu, kendine geldi. Neyse hadi bölüme geçinnnn.
🌼
Son soruyu da c olarak işaretledim ve ayağı kalkıp optiği gözetmen öğretmene teslim ettim.
Oya Hanım işi olduğundan sınavın ilk on dakikasında gitmek zorunda kalmıştı. Tabi gitmeden önce başka birini başımıza dikmeyi unutmamıştı.
Sınav beklediğimden kolaydı aslında. Bursluluk olduğu için daha zor bekliyordum açıkçası. Ya da bana kolay geliyordu bilmiyorum. Kızlarla konuşunca anlardım artık.
"İstersen çıkabilirsin," dedi gözetmen öğretmen uzattığım optiği alarak.
Erkekti ve edebiyat hocası havası veriyordu. Genç duruyordu, taş çatlasa 24 - 25 yaşındaydı. Beyaz bir gömleğin üstüne bej rengi örme bir yelek giymişti. Altına ise ekru renginde bir kumaş pantolon giymeyi tercih etmişti. Giydiği her kıyafet kendisine bir-iki beden büyük gibi duruyordu. Sanırım bol giyinmeyi seviyordu. Giyim tarzı Kore'nin sokak tarzına benziyordu. Hoşuma gitmişti açıkçası.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Bahsettiğim kombin. Ben kombin yapamıyorum da anlatamıyorum da o yüzden görmeniz daha iyi olur wjnxjsgxnd.)
Krem rengi bez bir çantası vardı. Masanın üzerindeydi, gözüme çarpmıştı. Çok tatlı duruyordu. Ayrıca biz sınav olurken o da ara ara kitap okumuştu. Okuduğu kitapla eriyecek gibi olmuştum.
Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu...
Kızları dışarıda beklemeye karar verdiğimde sınıftan çıktım. Bu kat sessizdi. Kimse yoktu. O yüzden sinirlenmem için bir sebepte yoktu.
Az önce çıktığım sınıfın yanındaki duvara yaslandım. Kollarımı bağlayıp kızları beklemeye başladım.
Etrafıma bir bakış attım. Buradakileri düşündüm, yaşadığı hayatları. Lüks kavramı sanki onlar için bulunmuş gibiydi. Lüks kıyafetler, lüks araçlar, lüks telefonlar, lüks kafeler... Kısacası hayatları başlı başına bir lüksten oluşuyordu. Onca zengin insanla karşı karşıya gelmeme rağmen bazı şeyler hâlâ tuhaf geliyordu.
