Göz Ucu ( +18 )

Bölüm 14

Merhabalar ben geldim ❤️

Yeni bölüm ile karşınızdayım 🍒

Keyifli okumalar ballarım 🍯

Otobüste Bursa'ya doğru gidiyordum iki saatlik yolun sonunda Bursa'ya varmıştım indim,tabii ki de kimse beni almaya gelmemişti annem sadece konum atmıştı ve gel demişti şimdiden geldiğime bin pişmandım geri dönmemek için kendimi zor tuttum gelmiştik artık.

Bir taksiye atlayıp bana atılan konuma gittim kısa süren yolculuktan sonra da evin önündeydim beş yıl sonra annemi görücektim heyecanlı mıydım  bende pek bilmiyordum ama vardı içimde bir şeyler, apartmandan içeri girdim zili çaldım ve kapı açıldı annem tam karşımdaydı hiç değişmemişti hala çok güzeldi bu hayata en sevdiğim kişi ve bir o kadar da en nefret ettiğim kişi tamda karşımdaydı.

"Hoş geldin içeri gel" gözlerim dolmuş bir şekilde "Hoş buldum" dedim ve içeri girdim annem sadece durup bana bakıyordu sanırım sarılma yoktu bende çekindim tabi, sonra kollarını açtı ama çok mesafeli bir şekilde sıkmadan samimiyetsizce bana sarıldı ben de pek cana yakın olmadan sarıldım, çantamı köşeye bıraktım içeri girdim bir adama ve yanında küçük bir çocuk bana bakıyorlardı annemin kocasıydı sanırım hiç görmemiştim ki nerden tanıyacaktım yanıma gelip "Hoş geldin kızım gel lütfen otur şöyle" dediğini yaptım geçip oturdum "Hoş buldum" gülümsedi annemin aksine " Hamit ben" elini uzattı bende gülümsedim  çekingen bir şekilde elimi uzatıp elini sıktım "Peri bende memnun oldum" tebessümü yüzünden eksik olmadan "Bende", annemde geçip karşıma oturdu ona baktım "Nasılsın anne" annem duygusuz bir ses ile "İyim" yüzüne baktım sanırım o bana nasıl olduğumu sormıcaktı  "Bende iyim" dedim o her ne kadar sormamış olsa da.

"Bu kim anne" küçük bir erkek çocuk annemin kucağına oturdu evet kardeşimdi bana bakıyordu meraklı gözlerle "Üvey ablan" duyduğum kelime ile kalbim bin yerden kırılma sesi geldi ama sadece ben duydum ÜVEY  bu dört harf bir cümle canımı ne kadar da çok yakmıştı "Üvey ne demek?" Küçük çocuk meraklı gözler ile anneme bakıyordu "Yani anneniz aynı ama babanız farklı" küçük çocuğun gözleri benim gözlerim ile buluştu "İstersen babam da senin baban olabilir" Bense gülümsedim gözlerim dolmuş bir şekilde küçük çocuğa bakıyordum hiçbir şey diyemiyorum çünkü diyicek hiçbir şeyim yoktu Hamit bey  devreye girdi "Melike!" Dedi sadece uyarıcı bir sesle annem Hamit beye baktı "Hayatım alışmasın diye öyle dedim" Hamit bey başını olumsuz manada salladı hiçbir şey demeden"Efe gel oğlum biz sofraya bakalım eksik var mı diye" diyip çocuğu kucağına aldı ve salondan çıktılar. Kardeşimin adı Efeydi ne kadar da güzel bir isimdi böyle,çokta merhametliydi babasını benle paylaşacak kadar, anneme çekmemişti çünkü annem sevgisini kızına paylaşmıcak kadar aciz ve acımasız bir kadındı

"Baban nasıl?" Annem benden nefret ediyormuş gibi bakıyordu "İyi" dedim hiç  uzatmadan "Hala o oruspuyla görüşüyor mu?" Kaşlarım çatıldı istemsizce "Aslı abla mı?" Dedim annem hissizce "İyi anlaşıyorsunuz galiba" başımı salladım olumsuz manada "Aksine aramız hiç yok" annemde başını salladı konuşma bitmişti "Yemeğe geçelim o zaman" diyip ayağa kalktı bu konu da kapandı. Hamit bey  ve Efe de gelmişti hep birlikte oturuyorduk annem çok güzel yemekler yapmıştı hatta en sevdiğim yemek sarmayı  bile yapmıştı "Çok güzel olmuş ellerine sağlık" dedim  biraz sarma daha alarak "Afiyet olsun" dedi burda olmamdan hiç hoşlanıyormuş gibiydi benimde pek keyif aldığım söylenmezdi ama umrumda değildi çok acıkmıştım ve yemeğimi yemeye devam ettim.

Efe sadece sarma yiyordu o da benim gibi sarmayı seviyordu sanırım"Sende mi sarmayı çok seviyorsun" dedim Efeye bakar, güldü "Evet çok seviyorum sende mi seviyorsun" bende güldüm "Bayılırım" dedim annem araya girdi "Efe çok sevdiği için yaptım bu yemeği sevdiğini bilmiyordum" yüzüne baktım dudağımda ki gülümseme yok oldu az önce salak gibi annem en sevdiğim yemeği bile yapmış diyordum şimdi annem bunu demesi bana söylediği sözün arkasında çok şey vardı canım acıdı hatta bu güne kadar hiç acımadığı kadar çok acıdı annem hakkımda hiçbir şey bilmiyordu  sevdiğim yemeği yada en sevdiğim rengi hiçbir şey bilmiyordu hiçbir şey, başımı tabağıma eğdim "Nerden bileceksin ki baya zaman geçti" dedim lütfen ağlamıyım lütfen ağlamıyım gözlerin dolmuştu kendimi zor tutuyordum göz yaşlarım dökülmek için benden komut bekliyorlardı annem hiçbir şey demeden yemeğine devam etti oda haklıydı buraya alışır da gitmemem den korkuyordu ama keşke içimi bilseydi ona olan nefretimin biraz daha çoğaldığını görseydi.