Mind Control

1

Ik liep maar een beetje rond, opzoek naar Lissane. Waar was ze? We hadden om 14:00 afgesproken bij het parkje. Zoekend kijk ik om me heen. Helemaal niemand te zien. 'Zou ze het vergeten zijn?' Dacht ik terwijl ik maar rond bleef kijken. Ik pakte mijn telefoon, geen berichtje helemaal niks.

"Waar kan ze nou toch zijn" zei ik hardop.
"Waar kan wie zijn?"  Hoorde ik een stem zeggen.
Ik draaide om en zag Duncan staan.
"Oh jij bent het. Ik schrok al een beetje" zeg ik met een nervous lachje.
"Het was niet de bedoeling dat je zou schrikken. Maar wacht je soms op iemand?"  Vroeg Duncan terwijl hij mij recht in mijn ogen aankeek.

Zijn ogen zo mooi helder blauw.. Ik kan er wel uren naar kijken.

"Nou ja, eigenlijk wel maar waarschijnlijk is die persoon het vergeten"  zei ik.
"Sinds die mysterieuze persoon er toch niet is, wat als wij iets samen gaan doen? Weet je wel, gezellig ergens iets eten?" Duncan.

Is dit echt Duncan die dit zegt? Lisanne komt waarschijnlijk toch niet meer.. dus waarom zou ik deze kans moeten laten schietten?

"Ja natuurlijk! Lijkt mij wel gezellig"  zei ik en lachde. Wie kon dit geloven? Ik en Duncan samen met zijn tweeën?

"Spring maar achterop dan, ik weet wel een leuk tentje om iets te drinken"  Duncan ging wat stabieler met zijn fiets staan. Ik ging achterop zijn fiets zitten en wist niet zo goed waar ik mijn handen moest laten. Duncan pakte mijn armen en deed ze om hem heen.

"Wel goed vasthouden hé?"  Zei Duncan en lachde
Ik knikte, tuurlijk kon ik niet geloven dat dit allemaal gebeurde. Het geen veelste snel.
Voordat we het wisten waren we bij het tentje. Ik stapte van zijn fiets af. Duncan zette zijn fiets ergens neer, we zochten beide een plekje om te gaan zitten.

Ik voelde al snel genoeg een paar ogen op mij gericht. Ik wist zeker dat dit kwam door Duncan. Hij ziet er gewoon zo goed uit. Zijn licht blonde haren en heldere blauwe ogen. Veel meisjes dromen van zo'n jongen.

Een wat langere jongen kwam voorbij gelopen. Hij keek boos onze kant op. Hebben wij zijn plek gestolen? Ik keek maar snel weg en probeerde geen oogcontact te maken.

Een vriendelijke ober kwam onze kant opgelopen.
"Wat kan ik voor u betekenen? Heeft u al een keuze kunnen maken?"  Vroeg hij terwijl hij al klaar stond met een papiertje en een pen om te schrijven.
"Voor mij een glas cola"  Bestelde Duncan en keek daarna mijn kant op.
"Voor mij een fanta asjeblieft" zei ik.
"Komt eraan" zei de ober en liep weg

"Enige plannen voor het weekend?"  Vroeg Duncan
"Nou ja niet echt, het is ook niet echt dat het mooi weer word ofzo" Zei ik, heel toevallig had ik in de ochtend nog op buienradar gekeken.
"Wat vind je ervan om anders een dagje bij mij te zijn? Gewoon beetje chillen weet je wel?"  Duncan pakte zijn telefoon toen hij het zei
"Klinkt gezellig maar waarom eigenlijk?" Vroeg ik, tuurlijk was ik nieuwsgierig.

Duncan en ik waren altijd goede vrienden toen we kleiner waren. Hij was op zijn 12de verhuisd waardoor ik hem al een lange tijd niet gesproken heb. Is het wel verstandig om meteen weer overal met hem heen te gaan? Lijkt niet dat het kwaad kan.

" Die tijd dat we elkaar niet gezien hebben moeten we inhalen. Vind je niet? Ik heb al een tijdje niet met je gepraat en dat miste ik nogal. Maar nu ik terug ben is het anders, wij gaan samen veel leuke dingen doen" Duncan lachde terwijl het zei.
"Deal!" Zei ik.

Heel de middag zijn we wezen praten. Wat heb ik deze jongen toch gemist.