The Living Fictions

Chapter 33

Hindi ko alam kung imbento lang ba ang lahat ng salitang ito pero hindi ko mapigilang mag-assume.

“I still doubt a lot of things and I can't promise him anything. But if there would be a chance that I would pursue him again, that's the time when I'm already healed. Ate, I still have to heal myself from everything.”

Hindi niya pinigilan ang kaniyang ngiti. “So, babalik ka?”

Tumango ako ng walang pag-aalinlangan. “Kapag kaya ko nang siguraduhin ang lahat para sa kaniya.”

“Then, that's good! Sige, tatandaan ko 'yan. I hope you'll be healed a bit sooner!”

I know he's too good for me but I admit that I really still love him. If he still wants me, then I'll go to him and fix the heart that I broke. Pero hindi pa ngayon. I just knew that you can't fix someone's heart if you can't even fix yours. I need to fix me first before other things. Gusto ko, sa panahon na mamahalin ko siyang muli ay buo na ulit ako.

Lumipas ang ilang oras ay natapos rin ang pag-uusap namin. Kaya naman ay nang matapos iyon ay naglakad na ako paalis. Being with her just reminds me of him and how I felt bad for myself for breaking his heart. Ang sakit pala kapag labag sa kalooban mong kumawala sa bagay na sobrang pinapahalagan mo.

Habang tinatahak ko ang daan palabas, hindi ko napigilan ang luha ko sa pagbuhos. Hanggang sa sunod-sunod iyon. Mabuti nalang at nang nag-uwian na ay naroon agad ang driver namin. Wala akong pakialam kung nakikita ni kuyang driver ang pag-iyak ko galing sa rearview mirror dahil hindi ko na talaga napigilan. Palihim akong humikbi doon sa likuran.

Hanggang sa nakarating ako sa mansion, hindi ko na nilingon ang living area at dumiretso na sa CR ng room ko. Doon ko binuhos ang lahat. Doon ako umiyak ng umiyak. I know that wala na kami but seeing him being with someone else make my hearts broke into pieces.

Should I win him back para mawala ang sakit na nararamdaman ko? I don't want to be selfish eh!

“Ayezza? are you here?”

Dali-dali kong pinunasan ang mga natirang luha nang marinig ko ang boses ni Mommy na kakabukas lang sa pintuan ng kwarto ko.

“Ayezza, are you okay?”

Halos manginig ako ng marinig ko ang boses ni Daddy, wait. Did they saw me earlier? Gosh! ang tanga ko.

“Mom, Dad…” bungad ko sa kanila pagbukas ko ng pintuan. Dali-dali namang pumunta si Mommy sa'kin.

Paglapit niya sa'kin ay pinunasan niya ang luha ko.

“What's the problem? You can tell it to us Ayezza.”

Minutes passed by and I saw myself sitting at the side of my bed.

“Anong nangyari? Sinaktan ka ba ng lalaking 'yon? Hay, iyan na nga bang sinasabi ko. Wala na talagang matinong lalaki sa panahon ngayon.” Napahilot si Mommy sa kaniyang sentido.

“Anong walang matino? Anong tawag mo sa'kin?” tanong ni Daddy na nakaupo sa tabi ko.

Napahinto naman si Mommy doon.

“What?! I mean, iyong mga lalaki ngayon na kasing-edad ni Ayezza. Gosh, sakit mo sa ulo.”

Daddy chuckled.

I can't help my heart to flatter seeing them like this. Na para bang wala nang problema. Buti pa sila, ayos na. Sana ganoon din ako.

I told them the reason but of course, skip doon sa part na tungkol sa parents naming dalawa. I just told them na walang kasalanan si Ryden dahil ako itong kung ano-ano nalang ang kino-conclude.

“I'm sorry if judged him too quick, anak. I didn't know him and I admit that I caused something wrong between the both of you. Alam ko naman, kahit hindi mo aminin ay nadamay lang kayo sa gulo namin. At tama ka, you can pursue him again when everything is fine na. Huwag kang mag-alala, mahal ka nun.” Hinaplos ni Mommy ang buhok ko.

“Don't worry, makakamove-on ka rin, alam mo Ayezza, dumaan ako sa ganiyang stage dati pero kung hindi talaga kayo ang para sa isa't-isa, then h'wag nang pilitin.” Dad caressed my face and wipe my tears.

After that, namalayan ko nalang ang sarili ko na nakayakap sa kanilang dalawa. Heaven knows how I miss the moments like this. Akala ko hindi na mauulit but look what's happening now, worth it din naman pala ang lahat ng pag-iyak ko.

“Huwag ka nang umiyak diyan, 'nak. Gagawan natin ng paraan iyan. Gusto mo siyang bumalik sa iyo?”

Kumunot ang noo ni Mommy. “Don't tell me iniisip mong gumawa ng gayuma para mahalin ulit nung Ryden itong anak natin?”

“Mamahalin ulit? Akala ko ba'y hindi tumigil?”

“Dad, I don't to force him to get back to me. Ako nga iyong nanakit di'ba?”

“Alam mo nak, I'm so proud of you. For bravely doing the things that I wasn't capable of.”

Kumunot ang noo ko at puno ng pagtataka. “What do you mean po?”

“I know you regret breaking up with him and you were too brave to face the consequences of your decisions now even it hurt you deep hard. Alam mo, ilang taon akong binalewala ang mga consequences ng desisyon ko and look where it brought me. I was never cleansed not until today. And that's how different you are from me. You're too young yet so strong. I'm proud of you, 'nak.”

I can't help but to smile genuinely. I didn't even knew that I made such strong decision even I was kinda stupid.

“Thank you, Mom.”

I hugged her. A hug that tells a lot of unspoken words.