Epilogue

2 0 0
                                    

Sa kantang narinig ko na tinig lang Ang nakilala ko walang anyo o wangis na tumatak sa isipan ko.. mahahanap ba kita, makikita ba kita o Hanggang tinig nalang sa aking isip Ang magpapaalala sakin na merong Ikaw Bago ako muling nakakita..

Barbara's Pov:

"Ikaw lang mahal laman Ng tula, tunog Ng gitara't himig Ng kanta kumupas man Ang tinig ay Hindi mawawala hiwaga mong Dala Ikaw aking musika" kanta sa utak ko na di ko mabura tandang tanda ko Ang boses Niya.

Wala akong ibang natatandaan Wala akong ibang naaalala kundi Ang tinig mo, di ko nasilayan Ang iyong mukha, ni Hindi man lang naaninag Ang iyong anino, sino ka nga ba sa Buhay ko, makikilala ba kita?

"Huy Barang okay ka lang ba? Ano na namang pagmumukmok yang ginagawa mo?" Ani Julie best friend ko

Tinignan ko lang siya at inirapan

"2 years na uy wala pa din namang paramdam yung sinasabi mong lalaki na nagligtas sayo, alam mo ate girl move on ka na, Dami dami ng nanliligaw at nagpaparamdam sayo wala pa ding effect."

2 years na din pala yun, mahigit 2 years na nung maaksidente ako at maapektuhan ang paningin ko. Naagapan naman pero di pa din agaran ang pag papagaling ko, niligtas ako ng isang lalaki at madalas niya akong dinadalaw sa hospital, pero wala sa pamilya ko ang nakakita o nakatanda man lang sa kung Anong itsura niya, sinabi pa nila na baka daw dahil lang sa gamot at mga anesthesia na tinurok sakin kaya nag hallucinate na daw ako, pano ko nalaman na iisa lang Yung lalaki na nagligtas sakin at yung pumupunta sa hospital kasi nga yung boses niya, pero di ko din talaga alam kung pano ko natandaan siguro dahil kapag nawawala talaga ang isang senses ng tao eh mas lumalakas yung iba. Pero ewan ko talaga mas naiisip ko siya pag sinasabi nung iba na wag ko na siyang isipin.

"huy !!ano na te,wala man lang response sa mga pinagsasasabi ko? kanina pa ko daldal ng daldal dito"
reklamo ni Julie

"o sige na, sorry na po.. libre nalang kita ng lunch pero wag mo na ako kulitin sa mga jojowain na yan, hindi pa ako ready at mas gusto ko magfocus sa studies ko, malapit na finals exam ko at thesis defense"
Sagot ko sa kanya

Dahil kasi dun sa accident eh nahinto din ako sa school saka ko na ikwento kung bakit ako naaksidente at anong nang yari after kakain muna kami ng best friend ko na to at nakasimangot na.

"umorder ka na uupo na ko, yung order ko yung usual😁"
She said it happily ang babaw din talaga namin pag nagkakatampuhan foods lang kami lagi, minsan lang yung sorry hahahha..

naupo na nga siya at pumila na ko.

maya maya pa ay may grupo ng kabataang lalaki na pumasok, all giggly tulakan ng tulakan at ang ingay,

"annoying" bulong ko lang naman

maya maya pa nga at naramdaman ko na sila sa pila at natulak na nga ko, hindi ako tumingin kagad huminga muna ko at binawasan yung inis ko dahil baka hindi ako makapagtimpi at makalimutan ko ang good manners ko at right conduct
tumingin ako ng masama sa lalaki sa likuran ko

"hindi ka man lang ba magsosorry?"
sabi ko ng mahinahon

hindi niya ko pinansin

"sabi ko hindi ka ba magsosorry?"
this time I said it ng may inis sa tono.
Tumingin siya sakin.

"Yes? ako ba yung kausap mo?"
sabi niya sakin!!!!!!
wth

"Sir naitulak niyo ho ako at muntik na ako mangudngod dahil sa pagtutulakan niyo ng mga kasama niyo and look at you acting so cool like nothing happened" I seriously raised my voice at him. He frowned..

"wait lang miss, di ko alam kung anong sinasabi mo at lalong hindi kita tinulak at wala akong kasama" he looks so annoyed and looking fine
huh?? huy barbs galit ka anong sinasabi mo diyan

"eh sinong tutulak sakin? ikaw yung nasa likod ko" balik ko sa kanya

"kahit tignan mo pa yung CCTV footage kung sino tumulak sayo hindi talaga ako yun" Di ko na siya pinansin nakakainis eh magsosorry lang naman eh

" 2 mango shake po,1 baked liempo with rice, 1 lasagna, 1 chicken cordon Bleu with rice din po, pahingi na din po ng 2 glass of water, yun lang thank you po" order namin ni Julie nagutom din ako sa inis eh

" 385 po ma'am " sabi nung kumukuha nung order

hinahanap ko yung wallet ko wala sa bag ko.

" nandito lang yun kanina eh, nandito lang talaga yun " I murmured

" wait lang po ah" I said nicely

hinahanap ko si Julie, hayup ang layo.. tumingin ka dito bes pleaseeee 🥺 she's busy with her phone😐

Tinignan ko ng masama yung lalaking tumulak sakin kanina

"nasan yung wallet ko?" sabi ko sa kanya

"pasama na ng pasama yung accusations mo sakin miss"

"you pushed me para di ko mapansin na kinuha mo wallet ko"

"miss, hindi ka ba talaga titigil? I already told you na tignan mo yung CCTV footage para makita mo na wala nga akong ginagawang masama sayo at lalong di ko kinuha yung wallet mo"
he is annoyed

"isang latte at baked mac lang, dito mo nalang din kunin yung bayad niya"

inabot nung lalaki kanina yung card niya sa cashier.

"here's your card sir, ma'am wait niyo na lang po sa table niyo yung order, ito na din po yung receipt niyo, thank you po"

umalis na siya at naupo sa table niya na malapit sa table namin, nakakainis yung wallet ko😡😠naglakad na din ako palapit sa table namin ng sumigaw si Julie

"uy barbs bayad ka na? di mo pa pala nakuha sakin yung wallet na pinatabi mo sakin kanina.. ito oh" at inabot na niya sakin yung wallet ko pag lapit ko sa kanya,

nakatingin sakin yung lalaki kanina na naghahantay ata ng bayad.

kumuha ko ng 500 sa wallet ko tumayo at inabot sa kanya yung 500

"ito yung bayad ko sa order ko, keep the change" I smiled at bumalik na sa upuan ko, pero tumayo siya at lumapit samin

"miss, I don't need your money, at yang keep the change mo, I need your apology on those stupid accusations na sinasabi mo sakin kanina without any basis at all, may mga nakakarinig sayo at may mga nakatingin satin kanina at nakakahiya yun, pero di ko pinansin and now you are acting like money can mend what you did earlier? "
sunod sunod na sabi niya para akong bata na pinapagalitan

" okay sorry sa pagbibintang na kinuha mo yung wallet ko

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Mar 27, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Musika...Where stories live. Discover now