နှလုံးသားနီးနီး...စည်းပါးပါး(Love And Pride)[Completed]

Part(7)

"မင်း ဒီလိုအကျင့်ယုတ်တာလား..."

"ယုတ်တယ် ဘာဖြစ်လဲ ဒါကျွန်မအစ်ကိုဆိုင် ရှင်သာ ကျွန်မအကြောင်းမဟုတ်တာ အတင်းမတုတ်နဲ့"

စက်ဝန်းခေါင်းကို ခါရမ်းလိုက်ရင်း...

"စား...စား အကုန်စား "

စက်ဝန်းက ရှိသမျှ ပန်းကန်ထဲက ဟင်းလျာတွေကို အနှစ်ပန်းကန်ထဲထည့်ပေး၏။

"ရှင် ရွှဲ့နေတာလား "

"မဟုတ်ဘူး မင်းကိုပြုစုနေတာ စား..."

"ကင်း!..."

"ဘာလဲ..."

"ရှင့်ကိုရမဲ့မိန်းကလေး အရမ်းကိုကံဆိုးမှာ သိလား...အဲ့မိန်းကလေးအတွက် ကြိုပြီး စိတ်မကောင်းဘူး ရှင့်လို မိန်းမလိုမိန်းမရပုံစံနဲ့တော့..."

"အဟွန်း..."

အဲ့မိန်းကလေးက မင်းပဲ အနှစ်။
အဲ့တာဆို ငါ့ပုံစံကဒီလိုပဲ။

"ရှင် လှောင်ပြန်တာလား "

"သဘောကျလို့ရယ်တာ...အခု မင်းပုံစံက ရန်လိုနေတဲ့ကလေးလိုပဲ အနိုင်ရဖို့ ပြိုင်နေတဲ့ကလေး"

သူ့စကားကြောင့် အနှစ် ဘေးကိုကြည့်မိတော့ ထင်ရှားနဲ့မွန်လေးက ပြုံးစိစိနဲ့သဘောကျနေ၏။

ထိုအခါမှ သူမသည် အရှက်ပြေ ဂုတ်ပိုးကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး အရှိန်ရှော့သွား၏။ သို့သော် ခြေတောက်က ရှေ့ကလူကို တက်နင်းဖြစ်အောင်ကို တက်နင်းလိုက်ပါသည်။

"အာ့..."

"ဘာဖြစ်တာလဲ "

"ခွေးကိုက်!...ခြင်ကိုက်တာ "

အနှစ်ရဲ့စူးစူးရှရှအကြည့်ကြောင့် စက်ဝန်းပြောင်းလိုက်ပါသည်။ ဒီထက်ပိုပြီးစလို့်မဖြစ်တော့။

စကားများများပြောချင်လို့စတာဆိုပေမဲ့ ဒီထက်ပိုစရင် အမုန်းခံရနိုင်သည်။

"ခြင်မရှိပါဘူး "

"မသိဘူး ထားလိုက်! မနာဘူး "

စက်ဝန်း သူမကို မျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်ပါသည်။

"အနှစ်..."

သူတို့ဝိုင်းကို ရောက်လာသည့် ဝတ်စုံပြည့်နဲ့လူတစ်ယောက်။ ကြည့်ရတာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့လာပုံရသည်။