Reviri okulun bodrum katına yapmak kimin aklına gelmişti bilmiyordum lakin üç katı inmek bile benim için işkence gibiydi. Vücudum yanıyordu. Kim Taehyung'u istiyordum. Boynuma dokunduğu anda hissettiğim şehvet duygusunun binlercesi üzerime çullanıyordu sanki. Hemşire beni sedyeye yatırdı. "Hafif bir bastırıcı yapacağım, seni sakinleştirecek. Eve gitmen ve dinlenmen gerek." derken gözlerimin içine bakıyordu. Dinlenmen derken ses tonuna verdiği anlamı çözmek zordu. "Ben ne yapacağım?" diye sordum Hoseok'a, hemşire odanın köşesinde bir iğne hazırlıyordu. "Yanında kalmak isterdim ama şu an bile dayanmak çok zor Jungkook. Kendi başına halletmelisin, çok özür dilerim." Hoseok gözleri dolu bir hâlde konuştu, ondan ya da birinden benimle kalmasını isteyemezdim.

Hemşire yanıma gelerek tişörtümün kolunu sıyırdı, iğne hafif bir batma ile koluma girdi. Ağlamak istiyordum ama nedenini bilmiyordum. Birine ihtiyacım vardı. Yanımda olacak, beni sarıp sarmalayacak, bana dokunacak, ona dokunmama izin verecek. Kendimi hiç keşfetmemiş olmayı diliyordum şu an. Bu hisler ile başa çıkmak çok zordu. "Onu aramamı ister misin?" diye sordu Hoseok, gözlerimi ona çevirdim. Sıcaklık biraz daha katlanır hâle gelmişti, nefeslerim normaldi. Başım dönmüyor ya da hisler beni boğmuyordu. Her zaman yanımda olacağını söylemişti. Hoseok'u onayladım, telefonumu alarak revirden çıktı. "Beş dakika sonra çıkabilirsiniz." dedi Hemşire, kendi işine geri döndü. Hiç etkilenmemiş miydi yoksa alışık olduğu için kendini tutabiliyor muydu?

Merkez hakkında düşünmek istemiyordum. Şu an oraya gidebilir, hastane odalarından birine yatarak kızgınlığımı bastırıcılar ile rahat bir şekilde geçirebilirdim. Kim Taehyung'u tanımadan önceki Jungkook bunu yapmaktan çekinmezdi. Birini sevmek aklında yoktu. Hiçbir şey istemeyen biri dengesinin şaşmasını da önemsemezdi. Hoseok odaya girdi. "Beş dakikaya çıkabilirmişim." dedi ona, benim için taksi çağıracağını söyledi. "Kim Taehyung evine daha yakın bir noktadaymış, seni evin önünde bekleyecek." diye açıkladı, ayağa kalkacak gücü bulduğumda montumu giymeme yardım etti.

Adımlarım daha sağlam, duruşum daha dikti yürürken. Taksi okulun önünde bizi bekliyordu. "Teşekkür ederim, Hoseok." dedim, bana sarıldı. "Biz birbirimizin en yakın arkadaşlarıyız, Jungkook. Senin yanında olacağım elbette. Keşke yanında kalabilsem..." Sorun olmadığını söyledim, taksinin arka koltuğuna oturdum. Hoseok eşyalarımı verdi. Montumun cebindeki telefonumu elime aldım. Adresi söyledikten sonra taksi çalıştı, Hoseok'a camdan el salladım. Başımı cama yaslayarak radyodaki haberleri görmezden gelmeye çabaladım ama zordu, dengemi bozuyordu kızgınlık. İçeri soğuk havanın girmesine ihtiyacım vardı, pencereyi aşağıya indirdim.

Okul ve evim arasındaki yakın mesafe ilk kez benim yararıma olmuştu. Taksi sokağa girdiği anda Kim Taehyung'u apartmanımın önündeki kaldırımda buldum. Üzerinde siyah bir kapüşonlu üst vardı. Kaldırımda ileri geri yürüyordu. Taksiyi gördüğü an sokağa çıktı. Cüzdanımı bulmaya çabalarken o çoktan taksi ücretini ödedi. Arka kapıyı açtı benim için, eşyalarımı kucağımdan aldı. Taksiden indim, bir kolunu belime atarak beni kendine çekti. Apartmana ilerledik. Onun dokunuşunu hissetmek sakinleyen hislerimin bir anda beni vurmasına neden oldu. Sendeledim, beni daha sıkı tuttu.

"Sevgilim."

Kim Taehyung hemen kulağımın yanında fısıldadığında bedenimi ona bırakmak istedim. Benimle bu ses tonuyla konuşursa ne yapardım, bilmiyordum. Evin şifresini girdim, beraber içeri adımladık. Montumu çıkarmama yardım etti, eşyalarımı portmantonun üzerine koydu. "Çok sıcak." diye mırıldandım, gülümsedi, tişörtümün kollarından tutarak çıkarmama yardım etti. "Biraz uzan ve dinlen." dedi, beni odama yönlendirirken ona baktım. "Hissediyor musun?" diye sordum, feromonlarımı alıyor muydu? Nasıl bu kadar sakin durabiliyordu? Bir kedi-insanın feromonlarının insanları deliye çevirdiğine dair makaleler yalan mıydı? Kedi-insan sevgilisi sayesinde mi alışıktı? Benim feromonlarım onunkiler kadar güçlü değildi belki de, bu yüzden benim feromonlarım ona çerez gibi geliyordu?

boy in the bubble' taekookOnde histórias criam vida. Descubra agora