Boy Next Door // Matthy Fanfiction

2. Appeltaart

Laura Pov

Wanneer ik vrij ben en nog even met Meike heb gekletst, loop ik naar mijn auto. Ik lees nog even al mijn appjes en zie dat mijn moeder heeft geappt of ik verse appeltaart wil komen proeven. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen. Ik start de auto en rij snel naar mijn oude huis waar mijn ouders en broertje en zusje nogsteeds wonen. Ik parkeer de auto voor de deur. Voor de deur van mijn buren staat een auto die ik niet ken. Hij is wel heel mooi. Een grijze BMW. Een auto waar ik alleen maar van kan dromen. Ik stap snel uit en loop achterom naar de achterdeur. Ik loop binnen, schop mijn schoenen uit en loop door naar de woonkamer.

'Hey Lau' zegt mama vrolijk. 'Ik heb net een stukje voor je gesneden' zegt ze en ze drukt een bordje met een stuk appeltaart in mijn handen. Ik ga op de bank naar mijn broertje Jens zitten die op zijn telefoon iets van Fifa aan het kijken is. Hij is helemaal gek op het spel. Vroeger speelde ik dat ook wel eens, maar ik voetbalde liever buiten voor ons huis op het voetbalveldje. Mama gaat naast Papa op de bank zitten. Beide met een kop koffie. 'Weet je trouwens wie er weer in Ameide is komen wonen Lau?' Zegt Mama opeens. Ik kijk haar vragend aan. Haar blik staat erg vrolijk. 'Matthy' zegt ze dan. Ik verslik me bijna in mijn hap appeltaart en hoest keihard. Jens kijkt niet eens op van zijn scherm en klopt me een paar keer op mijn rug. Ik haal diep adem en ga weer normaal zitten. 'Ja, Matthy ja' zegt mama lachend. Ineens realiseer ik me wie de jongen aan de kassa was. De jongen met de blauwe ogen. Die ogen die ik herkende. Dat was hij. 'Hoe- hoezo dat dan?' Vraag ik. 'Nou, Euh, gewoon? Hij wilde graag weer hier wonen, dicht bij zijn familie' zegt ze. Ik denk na. De laatste keer dat ik hem zag was hij misschien net 20. Hij is wel heel erg veranderd sinds toen. Ik herkende hem niet eens meer terug. Wel goed veranderd, hij is niet normaal knap.

'Weet je nog vroeger toen je' begint mama. 'Jahaaa' zeg ik. Mama wil weer beginnen over vroeger toen we altijd samen speelden. Hoe we beste vrienden waren, maar eigenlijk ook wel een beetje verliefd. Hoe we altijd tot laat in de avond voor huis in de speeltuin waren. Samen naar school fietsten, of op regenachtige dagen samen op de bank films keken met heel veel popcorn en onszelf misselijk aten. 'Ah wat was ze lief toen hè?' Zegt Papa lachend. Ik kijk hem droog aan. Hij weet dat ik dat niet leuk vind. Ik begin na te denken. Over vroeger, toen we elkaar altijd uitdaagden, maar toch ook beste vrienden waren. Hij zorgde altijd dat ik mijn best wilde doen. En we zeiden altijd 'later gaan we samen werken, en samen in een huis wonen, zodat we elkaar nooit meer hoeven te missen'. En nu, nu ik hem na een aantal jaar weer zie bij de kassa van de supermarkt waar we vroeger altijd snoep kochten van ons zakgeld, bedenk ik me dat ik hem eigenlijk niet meer ken. Ik ken hem niet meer, maar wat zou ik hem graag willen kennen. Zou hij nog hetzelfde zijn? En zou hij ook zo over mij denken?

A/N Sorry sorry dat ik zo lang heb gewacht met het uploaden van het tweede hoofdstuk.

De afgelopen tijd voelde ik me nogal slecht en ik had geen motivatie om te schrijven.

Maar ik ga m'n best doen om nu weer door te gaan <3