Wanna Be Mine Or Not💜️(completed)

EPISODE FOUR

මා එසේ විමසූ විට අයියා පැවසූවේ

"උබ සතුටින් නම් වර්ගෙ වැඩක් නෑනෙ චූටි....අනික් එක අශ්වින් හොඳ කොල්ලෙක්..."

යනුවෙනි.මගේ හිතට සහනයක් දැනුනේ මා වෙනුවෙන් පොඩී හෝ සිටින බැවිනි.
           **************************
   එක්වරම අශ්වින් අයියාගේ යතුරුපැදියේ ශබ්දය ඇසුණෙන් මා මදක් ප්‍රීතියට පත් වූවද ඔහුගේ නපුරු කම් සිහිවී එය එතැනම බිද වැටිණි .
********----****-------*******************
     දින කිහිපයක් ගත විය.අශ්වින් අයියා මට පෙර මෙන් නපුරු කම් කරන්නේ නැති වුවද මාව ගනන් ගන්නේද නැත....බැරි වීමකින් හෝ අපගේ දෙනෙත් මුණගැසුණහොත් රවා බලා එතනින් වහාම ඉවත් වීම ඔහුගේ සිරිත වේ.
     දැන් වෙදමාමා මට බෙහෙත් සැකසීමේ ක්‍රමවේදයන් කියා දෙමින් සිටින අතර මා ඒවා ඉක්මනින් ඉගෙන ගැනීම පිළිබඳ ඔහු ඉතා සතුටින් පවසයි .
     වෙද මාමලාගෙ නිවසට යන පාරේ පීල්ලක් සමග ගිලී නෑමට හැකි ඇලක් වැනි ස්ථානයක් පවතී.මං අම්මාගෙන් අවසර ගෙන එම පීල්ලෙන් නෑමට ගියේ ඒ සදහා තිබූ දැඩි ආශාව නිසාවෙනි.මිනිසුන් පාරේ ගමන් කරන අතරේ වුවද එතන නෑමට මිනිස්සු පැමිණෙන අතර ඔවුන් ඒ ගැන තැකීමක් නොකරයි.එම නිසා මමත් ඒ ගැන නොතකා පීල්ලෙන් නාමින් සිටියේ මහත් සතුටකිනි.එක්වරම මා දියෙන් උඩට ඇදී යනවාක් මෙන් දැනුන බැවින් මා වටපිට බලන විට අශ්වින් අයියා මාව පීල්ල අසලින් ගොඩට ගෙන තුවායක් මගේ ඇගට දැමීය.මා ඔහු දෙස පුදුමයෙන් බලන විට ඔහු කේන්තියෙන් දෑස් රතු කරගෙන

" වතුර පිහදාගෙන ගෙදර යමන්..
.මං බලාගන්නම් ගෙදර ගිහින්"

යනුවෙන් මගේ ඇගට කඩන් පැන යන්නට ගියේය. මං මූට පිස්සුද වැනි බැල්මකින් බලා සිට තුවාය බිමින් තබා නැවත පීල්ල අසලට ගොස් හිතේ හැටියට නාගෙන ගෙදර ගියෙමි.මා නිවසට යන විට අම්මා කොහේ හෝ ගොස් තිබූ අතර...වෙද මාමා නින්දට ගොස් තිබිණ.අයියා මහසෝන් යක්ශයා මෙන් මා හට රවාගෙන හිටියත් මා ගනනකට නොගෙන එතනින් ගොස් කාමරයට ගියෙමි.
        එක්වරම කාමරය තුලට සුලි සුලගක් මෙන් පැමිණි අයියා මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලාගෙන

" මං තොට කිව්වෙ ගෙදර එන්න කියල නේද? ඒක අහන එක මදි කමක් වගේද හාමු මහත්තයාට....දැක්කෙ නැද්ද තෝ දිහා කඩේ හිටපු එවුන් ඔක්කොම පැණි පෙර පෙර බලන් ඉන්නවා"

යැයි අසා මාව තල්ලු කර දැමුවේය. මගේ ඇස් වල කදුලු පිරුණත් මා බිම බලාගෙන සිටියේ එය ඔහුට පෙන්විය යුතු නැති නිසාය.ඔහු මා ගැන සැලකිලිමත් වීම පිළිබඳ සතුටක් දැනුනත් පොඩීගේ යාලුවා නිසා එසේ වන්නට ඇතී යනුවෙන් සිතත්ම සිත දුකින් පිරී ගියේ දෑසින් වැස්සක් මෙන් කදුලු වැටෙන විටය.
         මා හිස ඔසවා බලන විට මගේ කදුලු දැක ඒ ඇස් ගැස්සුනත් මා කීදේ නිසා නැවත ඒවා කෝපයෙන් රතු විය.මා කීවේ

"මං දිහා කවුරු බැලුවත් ඔයාට වැඩක් නෑනෙ අයියේ....මං ඔයාගෙ කවුරුත් නෙවෙයිනේ "

කියාය.

" මට නෙවෙයි නම් කාටද යකෝ වැඩක් තියෙන්නේ "

කියා එක්වරම නොකියා සිටිය යුතු දෙයක් කියවුණු ලෙසින් කෝපයෙන් ම එතනින් ඉවතට ගියේ දොරත් මහා හඩින් වසාගෙනය.
TO BE CONTINUED ........