Dost | h.s [askıda.]

prologue

"Lütfen." diye mırıldandı titrek sesiyle.

Gözlerimi yumdum. Duymak istemiyordum. Yaptığı onca şeyden sonra hâlâ nasıl bunu diyordu anlayamıyordum. Kalbimi kırmıştı. Defalarca. Buna rağmen önümde diz çökmüş, af diliyordu. Bu sefer eskisi kadar kolay olmayacaktı. Ben eski ben değildim ve artık davranışlarına katlanamıyordum.

"Jane, beni affet." dedi ve gözünden akan bir damla yaşı sildi.

Onu böyle görmeye dayanamıyordum.

"Lütfen, sana yalvarıyorum beni affet. Sensiz yapamıyorum. Sen olmayınca olmuyor anlasana! Bir hata yaptım, hatta birsürü yaptım, kabul ediyorum. Ama sende şunu kabul etmelisin. Sana ihtiyacım var."

Ne yapacağımı bilmiyordum. Karşımda delice ağlıyor, yalvarıyordu.

Bundan nefret ediyordum. Onu bu denli sevmekten nefret ediyordum.

-

Eveet.Yine yazamayan yazarınız.Bu hikaye ilgi görürse uzun bir süre devam etmek istiyorum.Neyse umarım ilgi görür ve 1. bölümde görüşürüz xx