HUZURUM SENDİN DENİZ'İM

Deniz her zaman olduğu gibi beni kendine çekiyordu. Denizin o eşsiz güzelliği ve maviliği içime işliyordu.Günlerden bir perşembe sabahıydı.Güneş tam anlamıyla doğmamıştı.Yavaşça doğruldum ve yüzümü yıkamaya gittim. Evimiz iki büyük bina arasında küçücük kalıyordu ama ferah bir yerdi. Tam karşımızda denizin masmavi güzelliği vardı. Suyun berraklığı her yere yansıyor, huzur veriyordu.Her zaman olduğu gibi yüzümü yıkadıktan sonra deniz kenarına gittim. Orada bulduğum huzuru hiçbir yerde bulamıyor bazen saatler geçmesine rağmen denizi seyrediyordum. O uçsuz bucaksız deniz beni olduğum yerden başka yerlere sürüklüyor düşünmeme yardımcı oluyordu. Daha sonra açıktığımı hissedip eve döndüm beynimi kemiren düşüncelerle.