O nemli koridorlarda yürürken içimde heyecan olduğu kadar korku da vardı. Keşke içimde korkuya yenik düşseydim. Çağrı Bey'in odasının kapısını, tıpkı evimin kapısını açar gibi açtım.
Karşımda o koca cüssesiyle duruyordu. Yalandan ettiği o tebrik, hayatımdaki son sözlerdendi sanırım. Beni, koridorlar kadar nemli bir odaya götürdü. Gri duvarlı bir odaydı, zincirli o kafesin nereden orada olduğunu o zaman anlayamamıştım. Oysa o, benim katilimin eviydi. Çağrı beyin sinsi gülüşlerini ilk başta pek fazla önemsemedim. İşte, Çağrı Bey bana son mektubumu yazmama izin verdi. Birazdan burada benim yerime bir ceset olacak.
Özür dilerim, seninle pek okey oynanayamadım Çaycı Mehmet. Özür dilerim, borçlarımı ödeyemediğim Bakkalcı Selim.
GÖRÜŞÜRÜZ!
YOU ARE READING
51. Denek
Science Fiction51. Bölge'de çalışan hademe İrfan, ölüm döşeğinde hayatını anlatmakta ve 51. Deneğin ona ne yapacağını yavaşça anlamaktaydı.
