ဒါေပမယ့္အခုေတာ့ အမွတ္မထင္ ေတြ့ရိွမႈေၾကာင့္ သိလိုက္ရသၫ့္ အမွန္တရားတစ္ခု။
Frederick အေနခက္မႈေတာ့မျဖစ္။
သူ႔လြတ္လပ္ႏွင့္သူမို႔ ဘယ္လိုမ်ိဳးမွမျမင္မိေပ။
သို႔ေပမယ့္လည္း......
တိတ္ဆိတ္ေနသၫ့္ ပတ္ဝန္းက်င္၌ ႏွင္းႏွင့္အတူ သူကိုယ္တိုင္ကလြဲ၍
တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွမရိွ။
က်ဆင္းေနသၫ့္ ႏွင္းပြင့္မ်ားကို လက္ေပၚအသာအယာက်ဆင္းေစရင္း အေတြးမ်ားက ေနရာအႏွံ႔သို႔ ကူးခတ္ေန၏။
ဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္မရိွခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာခဲ့ၿပီလဲဆိုတာ
သူမမွတ္မိေတာ့။
သူတစ္ေယာက္တည္း လက္ရံုးမပါ၊သက္ေတာ္ေစာင့္မပါ သြားခဲ့ဖူးေသာေနရာမ်ားကိုလည္း ေသခ်ာမသိေတာ့။
ေလကလည္း ေနရာအႏွံ႔ကူးလူးျဖတ္သန္းေန၏။
ထို႔ေနာက္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္တိုက္ခတ္ေနသၫ့္
ေလကစာအုပ္အား ထိေတြ့သြားပံုေပၚ၏။
Frederick သူ၏ေဘးရိွလႈပ္ရွားသြားသၫ့္ စာရြက္မ်ားကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။
"မင္းတကယ္ဆိုးပါလား ေကာင္ေလးရာ"
သက္ျပင္းခ်သံသဲ့သဲ့တို႔က ခပ္တိုးတိုးထြက္ေပၚလာခဲ့ေတာ့သည္။
//////////////////////////////////
"Owen မင္းကိုေတာ္လိုက္ေတာ့လို႔
ငါေျပာေနတယ္ေနာ္"
"ဘာလဲ မင္းကသူတို႔ဘက္ကနာေနတာလား"
"မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ Owen
အၿမဲတဇြတ္တိုးတေဇာက္ကန္းႀကီးပါလား"
"ေအး ေနာက္ဆံုးငါကပဲ မေကာင္းတဲ့ေကာင္၊အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ေလ ဟုတ္တယ္မလား။
အၿမဲငါဘာလုပ္လုပ္ မင္းဘယ္တုန္းက အေကာင္းျမင္ဖူးလို႔လဲ"
အေခ်အတင္ျဖစ္ေနၾကသၫ့္ အသံမ်ားေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနက သိပ္ေတာ့မေကာင္းလွ။
"Owen ရာ"
"ေတာက္ခ္!!"
အခန္းထဲရိွခံုကို ကန္ပစ္လိုက္ရင္း လွၫ့္ထြက္သြားသၫ့္ Owen က Bertကို တကယ္ႀကီးစိတ္တိုေနဟန္။
YOU ARE READING
LORD OF ALL {Ongoing}
ActionThe contents of this story are written only with the writer's thoughts and ideas, and do not want to hurt or insult any person or society. Started date - 11.2.2022
CHAPTER - 10 [Zawgyi]
Start from the beginning
