pink venom □ seongjoong

1

Bölüm 1: KISKACA GİRMEDEN

□

Sakinleştirici bir çatırdamayla yanan ateşin verdiği ışık, önümü aydınlatan tek şey olarak gözlerimi öyle çok kamaştırıyordu ki göz kapaklarımı kıpırdatacak gücü kendimde bulamıyordum.
Bedenimdeki tüm yorgunluk ateşin verdiği sıcaklıkla çekiliyor, zihnimdeki gürültülü sesler ateşin çatırdama sesiyle susuyordu.
Hissettiğim huzurla kendimi daha da kaptırmaktan alıkoyamıyordum.

İnsanlar bir parça huzur için ne savaşlar verirken benim bu huzuru sadece birkaç odunu yakmakla bulmam egoma müthiş bir kibir veriyordu.
İşte böyle diyordum içimden, işte böyle Seonghwa, rahatlamaya devam et.

Fakat kulağıma düzenli olarak gelen cızırtılı ses artık o kadar rahatsız edici olmuştu ki kendimi kaptırdığım bu güzel rüyadan istemsizce uyanmak zorunda kalmıştım.

Gözlerimi açtığımda karşımda siyah, düz bir taksi koltuğu ile karşılaşmayı beklemiyordum.

" Efendim, uyanın lütfen, son caddeye girmiş bulunmaktayız."

Tamamen uykulu moddan çıkmak için gözlerimi etrafta gezdirirken en son olanları hatırlamaya çalışıyordum.
Neyse ki burada neden olduğumun sebebini hatırlamam uzun sürmemişti.

" Şu cızırtılı radyoyu neden kapatmıyorsun? "

Taksiciye yan bir bakış atıp radyoyu kapattım ve hemen ardından ayaklarımın dibine düşmüş çantamı sıkıca kavradım.

" Limanı geçtik mi?"

" Geçeli çok oldu efendim."

" Kahretsin, tamam, sağ köşeye çek."

Taksiciye parasını ödeyip arabadan indim.
Hızlı adımlarla kaldırımdan yürürken aklımdan geçenleri sıraya koymaya çalışıyordum.

En son bulduğum fikirle ofisten çıkmış ve direkt olarak kendimi yollara atmıştım.
Tesadüfen aklıma gelen ve bana gelecek vadeden o haberin şemasını kafamdan oluşturduğumda muhtemelen ofisteki masamın üstünde uyuyor olmalıydım.

Her neyse, bu haber hayatımı kurtaracaktı.
Tek yapmam gereken işimi yapmaktı.
Yine her zamanki gibi sorup soruşturacak, araştıracak ve güzel bir plan hazırladığım zaman üstüne biraz da insanların aklında merak uyandıracak abartılı soru işaretleri ekleyip ekibe bunu sunacaktım.
Ajans müdürünün haberimi beğenmesiyle yüklü bir miktarda para almakla birlikte terfi alacak ve çöküntülü giden hayatıma sonunda bir yön verebilecek duruma gelmiş olacaktım.
Fakat küçük bir sorunum vardı.

Kimsenin cesaret edemediği o habere cesaret etmiş ve kafamın içinde tüm durumları oldu bittiye getirebilmiş olmam kendimi biraz ürkütmeme sebep olmuştu.
Her şeyin sandığım kadar kolay gitmeyeceğine emindim ama hiç beklemediğim bir zorlukla karşılaşmak da istemezdim.