GÖRÜCÜ MÜ ?

22. Bölüm

Merhabaaaa

Sınır: 520 oy 460 yorum.
(YORUMLAR BÖLÜM İLE İLGİLİ OLSUN LÜTFEN!)

İYİ OKUMALAR ❤️

"Annem bir daha geri gelmeyecek. " Dedi,küçük kız kendine.

Annesi gitmişti.

Annesinin ilk gidişi değildi ama bu gidişinin geri dönüşü de yoktu. Küçücük yaşına rağmen bunu biliyordu.

Uzaktan izliyordu annesinin cenazesini. 3-4 kişi uzun bir tahta kutunun içinden beyaz çarşafa sarılı birisini çıkardılar.

Annesiydi bu...

Beyaz çarşafın içindeki kadını dikkatli bir şekilde açılan çukura yerleştirdiler.
Küçük kız gözyaşlarını saklamadan annesinin çukura yerleştirildiği anı izledi. Annesi çok güzel bir kadındı. Her şeye rağmen çok güzel bir kadındı.

Morlukları, kollarında ki sigara izleri hiç bir şey ama hiç bir şey onun güzelliğini bozmaya yetmemişti. Bir kaç adam küçük tahtalar getirmişlerdi . Tek tek mezarlığa çaprazlama şekilde sıkıştırdılar.

"Anne burada da seni hapsediyorlar. Sen, bana gelme diye ellerinden geleni yapıyorlar." Deyip elinde ki bebeğine sarıldı. Annesinin terzilerden aldığı kumaş parçaları ile yaptığı bebekti bu. Annesinden geriye kalan tek şey; bu bebekti. 

Yarım saatin ardından imam Kur'an-ı Kerim'i okumuş, herkes dağılmıştı. Geriye sadece imam kalmıştı.

Niye gitmiyordu? Annesi ile izlediği filmlerde birisinin cenazesi varsa imam Kur'an-ı kerimi okur ondan sonra giderdi. Ama bu imam gitmiyordu.

Dayanamayıp saklandığı ağacın arkasından çıktı. İmamın dikkatini çekmişti. Orta yaşta olan imam, küçük kıza döndü. Kızı tanıyordu. Az önce gömdükleri kadının kızıydı bu kız. En başından beri ağacın arkasında saklandığını biliyordu. Bu yüzden gitmemişti.

Bu küçük kızla konuşmak istiyordu.

"Gel" dedi gülümseyerek.

Rümeysa gözlerini kısıp adamı süzdü. İyi birisine benziyordu. "Niye gitmedin hâlâ?" Diye sordu. Bu adam niye hâlâ annesinin mezarını başında durmuş, bekliyordu.

"Seninle konuşmak istiyorum." Dedi.

"Ne hakkında?" Diye sordu Rümeysa.

Bu adam iyi birisine benziyordu ama yine de korkuyordu.

"Annenin nereye gittiğini bilmek ister misin?" Dedi. Küçük kızın annesinin güzel bir yere gittiğine inandırmak istiyordu. Yoksa ağlamaktan şişmiş gözlerle ona bakan kızı tek bırakmaya gönlü el vermezdi.

Oğlundan 4-5 yaş küçüktü. Oğlunu hatırladı. Cami de bekliyordu oğlu onu.
"Geri gelmeyecek ki annem..." Dedi dudaklarını büküp. Mezarın 5 metre ötesinde bir bank vardı. İmam orayı gösterip "Orada oturalım mı?" Dedi. Ürkütmek de istemiyordu küçük kızı.

"Ama ağlarsam vurmak yok." Dedi şart koşarak. Babası ağladığı zaman ona vuruyordu. Bu yüzden babasının önünde ağlamaktan çok korkardı.

Adam başını iki yana salladı. "Olur mu öyle şey! Ben sana vurmam." Dedi.

Kızın neden böyle dediğini merak ediyordu. Şiddet mi görüyordu?

Rümeysa bir şey demedi. Sessizce adamın dediği banka yürüdü ve oturdu. Adamda küçük kızı fazla bekletmeyip yanına oturdu. "Anneni seviyor musun?" Rümeysa annesini çok seviyordu. Her şeyden çok hemde.