Stuck At The 9th Step

CHAPTER 17 : WHITE LIE

"Tingin mo ba gusto ko 'tong nangyari sa akin? Tingin mo ba gusto kong mag-alala siya? Mas maganda pa nga ata na makita kitang umiiyak kaysa makarating sa kanya ang nangyari sa akin. Hinding-hindi mo 'yon maiintindihan dahil hindi ikaw ang babaeng mahal ko."

Sandali akong natigilan. May umatakeng sakit sa dibdib ko. Tila ito kinukurot ng pino. Pinilit kong huwag bumakas sa aking mukha ang sakit. Hindi ko gustong makita niya na nasaktan ako sa ginawa niya.

Nakita ko ang cellphone niya sa kama. Hinablot ko kaagad 'yon bago pa niya maisip ang gagawin ko. In-slide ko 'yon pero may password kaya natigilan na naman ako.

"Hay, ang epal mo naman." Napahawak siya sa kanyang ulo na tila sumakit 'yon. "Ba't ka ba nakikisawsaw? Nagsisimula na akong mainis sayo."

Tinapon ko sa kama niya ang cellphone. "Sorry, ha? Nakaiirita kasi yung mga narinig ko kanina."

"Di sana lumabas ka na lang." Pumikit siya at nagbuntong hininga. "Yes, I lie pero hindi 'yon para sayo kaya huwag kang apektado."

Namula ang mukha ko at napaawang ang aking bibig. "Nakaka-offend ka na talaga, ah! Alam ko naman 'yon, ba't kailangan mo pang ipagsigawan? Nakakainis ka! Ang sabihin mo, hindi mo maamin yung totoong rason kung ba't ayaw mong malaman niya ang pagkakaaksidente mo."

"Kung merong mang ibang rason, wala ka na ro'n at hindi mo na kailangang problemahin pa 'yon." Humiga siya sa kama at tumingin na lang sa kisame. "We're friends, George, pero hindi kita binigyan o ang sinuman ng karapatan para pakialaman ako."

Nang ipikit niya ang kanyang mata ay mas lalo akong nagngitngit. Tila ako sasabog sa pagkainis kay Ren. Padabog kong binuksan ang pinto at malakas na kumalabog 'yon nang isarado ko.

Sumakay ako ng elevator at sumandal ako sa pinakadulong bahagi. Tila nawalan ako ng lakas. Nagngingitngit ang kalooban ko. Alam ko ang punto niya pero hindi niya tinanggap ang punto ko. Nakaiinis rin ang pagsasalita niya tila ba pinapamukha pa niya sa aking wala akong pakialam.

Oo nga naman, George, ano ba ang pakialam mo? Concern ka? Kanino? Kay Ren? Kay Rhea? Sa relasyon nila? That's not your concern anymore! 

But I can't help it. Hindi ko kasi matanggap na ang tinitingala kong klase ng relasyon ay may butas rin pala. May flaws.

Napaupo ako sa waiting area dahil tila lumutang na naman ang pakiramdam ko. Hindi malaman kung saan nagmula ang sakit na kumakain sa sistema ko ngayon. Dahil ba sa mga sinabi ni Ren? Tama ang ilan sa mga 'yon pero hindi ba niya kayang sabihin 'yon sa ibang paraan? Kating-kati akong gumanti. Parang kahit murahin ko siya ng milyong beses ay hindi  'yon magiging sapat para sa akin.

May klase pa dapat akong papasukan pero nawalan na ako ng gana. Dumiretso ako ng dorm para maagang magpahinga. Ilang minuto na akong nakatulala sa dingding nang dumating si Liza.

"Oh? May problema ka na naman ba, George? Favorite ka talagang bigyan ng trials ni Lord." May halo pang-aasar na sabi niya. Hindi ko siya tinignan. Kinuha ko ang aking phone sa backpack ko at humilata sa kama. Nilingon ako ni Liza. "Oy, pansinin mo naman ako!"