"Özür dilerim geç kaldım"
Si cheng hiç birşey demedi ona kızgın olduğu kadar ondan korkuyordu kafasını kaldırmadan konuşmaya başladı.
"Neden bana söylemedin?"
"Neyi"
"Konversiyon bozukluğum olduğunu"
Jaehyun bunu tamamen unutmuştu çocuğa rahatsızlığından hiç bahsetmemişti. "Üzüldükten sonra birşeyleri unutuyor olması onun için daha iyidir." diye düşünmüştü.
"Senin için daha iyi olur diye düşündüm"
Si cheng gözlerinin üzerinden adama baktı ve kanayan dudağıyla morararan yanağını farketti.
"Yüzüne ne oldu?"
"Önemli bir şey değil ufak bir kavga"
Çocuk televizyonun yanındaki çekmecede yürüdü ilk yardım kutusunu alıp geri geldi jaehyun oturunca o da yanına oturdu ve yanağına merhem sürmeye başladı.
Dudağını temizleyip kutuyu toparladı jaehyun yüzüne bakmadan bunları yapan çocuğu sessizce izleyip konuşmaya başladı.
"Üzgünüm ama bir süre sahneye çıkamayacaksın."
Çocuk hızlıca kafasını kaldırdı.
"Ama neden?"
"Tehlikedesin"
Diyebildi adam. Si cheng elleriyle onun dizini tutup salladı küçük bir çocuk gibiydi.
"Ama sadece cuma günleri çıktığımı biliyorsun lütfen."
"Hayır dedim sicheng çıkamazsın"
Çocuğun gözleri dolmuştu konuşurken zorlanıyordu.
"Neden? Tehlikede olmak umrumda değil sahneye çıkmaya ihtiyacım var"
Kendine tutamayıp hıçkırmıştı daha önce hiç böyle olmamıştı.
Si cheng ağlayan biri değildi yaşadıklarına rağmen ağlamamıştı okulda gördüğü zorbalıklar yüzünden ağlamamıştı ailesini kaybetmesine ağlamamıştı herşeyi içine atmıştı ve şimdi patlayarak bedelini ödüyordu.
Jaehyun çocuğun yüzüne bakıyordu hıçkırık sesiyle irkilip ona baktı. Ağlamasına dayanamazdı ama onu kaybetmekten korkuyordu.
"Tamam çıkmana izin veriyorum ama ben de geleceğim."
Si cheng buna da razıydı tek istediği sahneye çıkmaktı onaylarcasına kafasını salladı ve ellerini adamın üzerinden çekti.
"Yemek yedin mi?"
"Hıhım"
Jaehyun tamam der gibi gülümseyerek saate baktı on bir olmuştu bile.
"Yatalım mı?"
Si cheng kafasını salladı ayağa kalkıp odaya çıktılar.Pijamalarını giyip yatağa girdiler.
Si cheng kafasını yastığa koyduğu gibi uyudu uykusu geldiği belliydi jaehyunu görmek için uyanık kalmıştı yalnız uyuyamıyordu ama hep yalnız uyanıyordu.
Jaehyun bir süre daha çocuğu izledi saçlarını okşadı.
"Söz veriyorum küçüğüm. Seni herşeyden herkesten koruyacağım"
Ay ışığının yansıdığı yüzüne ufak bir öpücük kondurup yavaşça gözlerini kapadı.
______
YOU ARE READING
BET ON BEAUTY +18 | Yuwin
FanfictionNe sigara, ne alkol, ne de madde. İnsan oğlunu kendine kumar kadar bağlayamaz asla. Çünkü insanoğlu doyumsuzdur, görgüsüzdür, açgözlüdür. Ne kadar verirsen ver doymaz. İşte bu yüzden kendini kurtaramaz ve yok olana kadar kumarla boğuşur. Zavallı i...
Vermezsen Kendim Alırım
Start from the beginning
