အချစ်ဦးမို့ ... (Back to 90s)

၇။ (Z)

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲႀကီးၿပီးဆုံးသြားခဲ့ေလတယ္။ သူအိမ္ျပန္ရေတာ့မည္။ စာေမးပြဲကိုလည္းေသခ်ာေျဖဆိုခဲ့တာမို႔ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြမျဖစ္ခဲ့။

အိမ္ျပန္ရေတာ့မည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ခရာဝန္း စိတ္ထဲ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနမိသည္။ ေမ ႏွင့္ဘြားတို႔အား သတိရတဲ့စိတ္ေတြလည္းပါသလို အကိုေျပာသြားခဲ့သည့္ တစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားေလးကိုလည္း အမွတ္ရေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္၏။

အကိုက ကတိတည္တတ္ေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထိုတစ္ေန႔ကလြဲလို႔ ျပင္ဦးလြင္ကို ေယာင္လို႔ေတာင္ေရာက္မလာခဲ့ပါေခ်။ အျပင္ထြက္ခြင့္ရသည့္ စေနေန႔မ်ားတြင္ ခရာဝန္းမွာ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ကေလးႏွင့္ ဗ်ာမ်ားေနခဲ့ရေသာ္လည္း အကိုကေတာ့ ေပၚမလာခဲ့ေပ။

ဆက္သြယ္စရာတစ္စုံတစ္ခုမွလည္း မေပးထားခဲ့ေလေတာ့ လြမ္းရက္ေတြသာရွည္ၾကာခဲ့ရျပန္ပါ၏။ ခရာဝန္းဟာ အခ်စ္ဦးေလးကို လြမ္းဆြတ္ သတိရရင္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြက လွပေနခဲ့ပါေတာ့သည္။

▪️▪️▪️

ဆယ္တန္းၿပီးတဲ့အထိန္းအမွတ္ႏွင့္ ဘြားက လိုခ်င္တာကို ေတာင္းဆိုခိုင္းသည္။ ခရာဝန္းက အကိုႏွင့္ဆင္တူနာရီေလးဝယ္ခိုင္းခဲ့ပါ၏။

သားေရလက္ပတ္ႀကိဳးအနက္ေရာင္ေလးႏွင့္ လက္ပတ္နာရီတစ္ခုကို ခရာဝန္းလက္ေဆာင္အေနႏွင့္ ဘြားဆီက ေတာင္းခဲ့သည္။ ျပင္ဦးလြင္သို႔ အကိုလာခဲ့စဥ္က လက္တြင္ပတ္ထားခဲ့သည့္ နာရီေလးႏွင့္ တစ္ပုံစံတည္းကို ရွာဝယ္ခဲ့ျခင္းေပ။

လက္ပတ္နာရီေလးကို မဝတ္ရက္၊ အကို ေရာက္လာသည့္အခါ ႂကြားစိန္ေလးလုပ္ရန္ သိမ္းထားခဲ့မိပါ၏။

ခရာဝန္းက သည္ရက္ပိုင္းမွာ ဝတၳဳေတြလည္းဖတ္တတ္ေနခဲ့ၿပီး ဝတၳဳေတြထဲမယ္ အကို႔အား ပုံေဖာ္ရင္း လြမ္းတတ္ေနေလၿပီ။

▪️▪️▪️

အဲ့သည္ေန႔ ညေနခင္းေလးမွာ ဂီတာသံေလးႏွင့္အတူ သူ႔ရဲ႕ အခ်စ္ဦးေလး အကိုက သူ႔ကမာၻေလးထဲကို ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ကိုႀကီးဝသန္တို႔အုပ္စုဆီမွ ဂီတာသံႏွင့္အတူ အကို႔ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးထြက္လာတဲ့အခါတြင္ေတာ့ ခရာဝန္းသည္ ေမေမ့ကို ကူညီေပးေနရသည့္ စာရင္းစာအုပ္ကို ခ်ရင္း တိတ္တိတ္ကေလးၿပဳံးမိေတာ့သည္။ အကိုက တကယ္ကို ကတိတည္တတ္သည့္ လူသားေလးျဖစ္ေလ၏။