Ne kadar silersen sil ya yırtılır defterin ,ya izi kalır cümlelerin...

"İmkansızın bittiği yerde kader başlar"

Babasının boynuna sarıldı Azad sevinçten sadece "amin " demişti.

Annesinin ellerini öptüğünde Berivan hanım sevinçten ağlıyordu.

Bütün hayır dualarını etmişti evladına.

Baran ağa omzuna dokunup kendine döndürdü Azad' ı.

"Artık ağa olmanın zamanı geldi.Azad ağa Aşiretin genç yeni nesile taze kana ihtiyaçı var.Bizim emeklilik yaşımız geldi. Bu gün aşiret toplantısında ilan edecem bundan böyle Ateşoglu aşiretinin ağası sensin."

Azad beklemiyordu bunu daha önce hiç konuşmamışlardı. Olduğu yerde kalmış babasının elini almış öpmüş yerinde titriyor ne diyeceğini bilmiyordu.

Ama töre buydu çocuğu olan ağa olurdu.

Yola çıkıyoruz Amed 'de Eroglu aşiretinin düğünü var ağalar aşiretler orda toplanacak bende senin ağa olduğunu ilan edecem.

Zılgıtlar çalmaya başlamış.Azad dönüp karısına baktı yüreği titremişti hamileydi. İki canla nasıl giderdi o yolu.
Babası anası varken onu arabaya alamazdı ayıptı bu.Karısını kime emanet edecekti.

Herkes hazırlanmaya odalarına cıkınca Azad evin emektarı yaşlı kahyanın yanına geldi.

Şeho baba Zeyno'nun bindiği aracı sana emanet ediyorum. Şeho baba emanetime gözün gibi bak.

Adam kafasını sallamıştı ama Amed yolu tehlikeli virajlı uçurumlarla doluydu. Şeho iyi biliyordu yolları ama yine de içi içini yiyordu.

Ev halkı ellerinde valizlerle aşagıya inip arabalara koyarken Zeyno o haliyle Azad a elbiselerini hazırlamış. En güzel takımlarını koymuştu kocasının en güzel günüydü. Ağa olduğunu ilan edecekti.

Kapı da duran korumanın boynundan tutmuş sert kendine cekmiş öfkeli nefesi adamın yüzüne değiyordu.

Koş gelin ağanın elinden al valizi!

Adam ellerini önünde tutmuş. Koşarak kafasını eğmiş Zeyno'nun elinden valizi almıştı. Bir posta zılgıtta Zeyno yiyecekti ama annesi babası vardı sonraya sakladı Azad ama kaşları gözleri Zeynoya anlatmıştı sinirini.

Tebessüm etti kocasına nasıl korkuyordu. Ama iyiydi Zeyno hiç bebeğinin canına bir şey olsun istermiydi? Canını verirdi sevdiği adamın canı emaneti yükünü aşkla taşıyordu Zeyno.

Herkes arabalara binmiş Zeyno da konağın merdivenlerinden süzülüyordu. Kuğu gibi üzerinde beyaz uzun elbise belinde altın kemeri kolların da altınları elbisenin eteklerini tutup iniyordu.

Bir ses duymuş merdivenlerin altına dogru bakmıştı ama kimse yoktu. Bir adım daha atmış aynı sesi duymuştu kendi ismi yankı bulmuş kulagında öyle derinden öyle ince geliyordu ki. Merdivenlerden birden hızla inmiş kapısı aralık kalan kiler gözüne çarptı kapattığına emindi. İki adım atmış tam elini kapının üzerine attığında Azad birden kapıyı açmış önünde belirmişti. Baştan aşşagıya süzdü kocasını. Herkes onu bekliyordu o burda ne yapıyordu.

Azad karısının iki bileğinden turmuş kendine cekmiş gözlerini gözlerine hapsetmişti. Burnuna dolan kokusuna adamın gözleri dolmuştu. Çok seviyordu.