Kendimi ifade etmekle ilgili kasıntı fikirlerimle baş başayım. Onları direkt söyleyemeyecek kadar güvensiz, süslemeyecek kadar cesurum. Farklı ve boğucu şekillere bürünmeyi yol edindim. Benimkine palyaçoluk denir.
Aynaya baktığımda yüzümde kindarlık var. Kabarık saçlarım açıkken annem onların beni cadı gibi gösterdiğini söylüyor. Yalan mı sanki? Cadı değil miyim? Sadece gözlerine bakarak yakmadım mı tüm arkadaşlarımı? Ellerimde neden yanık izi var?
Ben yakmadım mı?
Büyülerimi hassas seçerim. İnsanlar onları kahkaha sanar, bazen küfür. Bu iyi. Büyücü dediğin şapkasını cebinde tutar.
Hayır o bir deyim değildi.
Dediğim için bir deyim denebilir mi yoksa??
Belli konular üstüne duracağımı ve heyecandan öleceğini mi sandın Bu sadece kurgusal ve zamansız üstelik büyücü olduğunu iddia eden bir kızın gevezeliği.
Sinir bozucu olmasının sebebi ne
Soru işaretini çok mu seviyorsun cümle benim için bitti mi ya da bu aslında soru mu cevap beklemediğiniz ifadeler soru mu ki senin fikrim kimin umrunda
Duvarın arkasında saklanmak için sahneye atladım. Burası çok parlaktı. Herkes beni görüyordu ama ben kimseyi göremedim. Dört bir yandan ışık yağdı üstüme. Belki de burası duvar arkasından daha güvenlidir dedim, baksana kimse yok. Parıltıların içinde yüzdüm, ışık mor oldu. Koştum, sarı oldu. Ağladım ve mavi oldu. Sıkıldım...ışık söndü, kör oldum.
Işıktan nefret ediyorum. Beni kör etti.
