Nova yanlış insanlara güvenmenin acısını çekerken, her bir yanlışta doğruya daha çok yaklaştığının farkında değildi. O bir zamanlar herkesin hor gördüğü, kargalarla konuşan tuhaf kızdı. Şimdi ise krallıklar arasındaki barışı sağlayacak ve dünyalar a...
Sol elimi havaya kaldırdım ve onu durdurdum. Tereddüt ile gözleri bir elimde bir de gözlerimde mekik dokudu. Boğazımı temizledim ve söze girdim
"Bunun senin gitmenle ne ilgisi var?"
Teyzem bana acı bir gülümseme sunarken gözlerinde gördüğüm hüzün anlık kalbime dokunmuştu.
"Ben öldüm Nova. Annen sana göz kulak olmam için kuralları çiğnedi ve beni dünyaya yolladı. Lessy bir Ruh Kapan, ve bende bir kaçağım. O hem senin, hemde benim peşimdeydi. Eğer yanından ayrılırsam beni görür ve peşimden gelir sandım. Seninle karşılaşması pek olası durmuyordu bu yüzden tekrar ölmeyi seçtim."
Gözlerindeki hüzün yok olurken, yerini pişmanlık kapladı
"Ancak işe yaramadı. Lessy seni buldu. Aslında bakarsan en başından beri biliyormuş. O kurt adamlar ile bir anlaşma yapmışlar sanırım. Colin ve Alfred adında iki kurt adam ben buraya geri dönmeye çalışırken beni buldular. İlk başta arkadaşların sandım"
Gözleri halıya inerken, gözlerinde gördüğüm acı kesinlikle iyiye işaret değildi
"Saldırdılar. Kurt formlarında oldukları için bir şey yapamadım. Beni tekrar öldürdüler"
Sesi giderek kısılırken yutkunamadığımı hissettim. Teyzem benim için bir kaçak olmayı kabul etti, benim için kurtların onu parçalamasına izin verdi, her boku benim için yaptı... Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Kısa bir süre öncesine kadar teyzem benim her anımdı. Her nefes alış verişime şahit olacak kadar yakınımdaydı. Şimdi ise sanki bunca zaman boyunca aramızda kilometreler varmışta, ben yeni farkına varıyor gibiydim.
"Üzgünüm, hepsi benim hatam"
Teyzemin elleri yanaklarımı bulurken, ne zaman akmaya başladığını bilmediğim göz yaşlarımı sildi. Beni kendine çekerek sarılırken, kollarımı ona saracak enerjiyi bulamadım. Bu hayatı ben seçmedim, ama kesinlikle bütün acısını sadece ben çekmiyorum.
"Sakın. Sakın üzülme. Ben sen üzülme diye her şeyi yaparım kuzum"
Benden ayrılırken söylediği şeyler ile gülümsedim. Sözlerine devam ederken bakışlarım gözlerindeydi
"Annenler beni tekrar yolladılar, sen burada olduğun sürece elimden geldiğince seni koruyacağım. Sizler gibi özel yeteneklerim yok belki ama olsun"
Son söylediği ile istemsizce kıkırdarken ondan bir adım uzaklaştım. Yüzümü hızla sildim ve kendime gelmek için çevreme bakındım.
"Şimdi ne olacak? Sürekli kaçacak mıyız?"
Sorum üzerine ilk teyzemin ayak sesi ardından ise konuşması doldu kulaklarıma
"Merak etme. Annenler bir çözüm bulacaktır"
Bana güven vermek istercesine söylediklerinin ardından mutfağa gitti. Derin bir nefes aldım ve bakışlarımı evde gezdirdim. O kadar uzun zaman olmuştu ki bu eve gelmeyeli, oysa zaman değildi çabuk geçen. Olaylar hızlı gelişmişti ve sanki yıllar geçmiş gibi hissediyorum.
"O kurt adamlardan uzak durmamız gerek, bizi burada bulacaklardır. En kısa sürede güvenli bir yer bulmalıyız"
Teyzemin mutfaktan gelen sesine kafamı sallamakla yetinirken, yavaşça arkamı döndüm. Lakin aniden karşımda gördüğüm beden ile çığlık atarak kendimi geri attım.
"Tanrım!"
Lucas ellerini belime koyarak düşmemi engellerken refleks ile ellerimi omuzlarına koydum. Tişörtünü ellerim arasında sıkarken şaşırmış gözlerim buz mavisi gözlerindeydi. O ise her zamanki gibi bütün heybeti ile karşımda dikiliyordu
Kalbimden vücuduma yayılan tuhaf ama mayhoş bir his beni gülümsetirken, sanki yıllarca ayrı kalmışçasına içim özlem doldu. Gerilen dudaklarına kayan bakışlarım anında tekrar gözlerine çıkarken, bütün gücümle kollarımı ona sarmak istiyordum.
"Nova?! İy- Ow.."
Teyzemin sesi ile kafamı hafifçe yana eğerek Lucas'ın omzunun kenarından onu görmeye çalıştım. Elinde iki kahve kupası vardı ve ikisinden de buhar çıkıyordu. Lakin teyzemin açık kalmış ağzı ile neler olduğunu anlamaya çalışması beni anın büyüsünden çıkarmaya yetmişti. Geri çekilmek için Lucas'ı hafifçe ittim ve teyzeme adımladım
"Ben kaçayım"
Teyzemin Lucas'a bakarak söylediği şey ile kaşlarım çatıldı. İkisi arasında bakışlarım gidip gelirken, jeton biraz geç düştü. Teyzem bir kaçak! Lucas ise teyzemin kaçak olduğu krallığın kralı... Süper bir karşılaşma gerçekten!
Lucas ruhsuz bakışlarını teyzeme atarken, teyzem kahve kupalarını yavaşça kenara koydu ve kapıya doğru çaktırmamaya çalışarak bir adım atmaya çalıştı. Sağ elim ile alnıma vururken durumun daha ne kadar kötüleşebileceğini hesaplamaya çalışıyordum...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eğer hatam olduysa uyarırsanız sevinirim. Sonraki bölümde veya bir sonraki kitabımda görüşmek üzere.
