Bölüm Şarkısı;
Eylem Aktaş: Kömür Gözlerin
🖤
Kara Ömer'le nişanlandığımızdan beri tek düşündüğüm zamanı geldiğinde kaçıp okuluma devam etmek, ardından kendi ayaklarımın üzerinde durmakdı. Planım tamamen bu yöndeydi. Ta ki Ömer, bir hafta önce okumak ile ilgili düşüncelerini bana söyleyene kadar.
O gün ona her şeyi anlatmak istemiştim ama yaşanan iş kazası nedeniyle söyleyememiştim. Kazayı geçiren çalışan şükürler olsun ki hayattaydı. Sol bacağı kırılmıştı. Aynı zamanda vücudunun belli yerlerinde ezilmeler meydana gelmişti. Ben olayın ertesi günü Ömer'le beraber geçmiş olsuna gitmiştim ama Ömer bir an olsun hastaneden ayrılmamıştı. Sürekli çalışanının ve ailesinin yanındaydı ve onlara destek oluyordu. Bu yüzden de pek görüşememiştik.
Daha uygun bir zamanda onunla konuşmak ve okuduğumu ona söylemek istiyordum. Muhtemelen ona ailemin okumama izin vermediğini, o yüzden gizli okuduğumu söylediğimde beni anlayacaktı. Şu kısa zamanda onun anlayışlı bir insan olduğunu anlamıştım.
Tüm sınavlarım bitmiş ve yarı yıl tatiline girmiştik. Çantamı omzuma astıktan sonra sınıftan çıktım. Sınıftan çıkmamla Furkan ile karşılaşmam bir olmuştu. Aniden karşıma çıkması beni korkuturken, baş parmağımı damağıma bastırdım.
"Korkuttum mu seni?" Gülümseyerek bana bakıyordu.
"Evet."
Beraber yan yana yürümeye başladığımızda, "Yarı yıl tatiline girdik." Diye mırıldandı hevesli bir sesle.
"Evet de, sen niye tatil için ilkokul çocuğu gibi heveslisin zaten istersen okula gelmeden mezun olabilirsin." Kısaca Furkan'a bakıp imayla güldüm.
"Tatil için değil de parti için hevesliyim."
"Furkan Allah aşkına, sanki ilk defa parti vereceksin."
"Bu ilk partim değil ama senin geleceğin ilk partim olacak. O yüzden bu heyecanım." Bana gülümseyip göz kırptığında duraksadım. Doğru ya ben ona partiye geleceğimi söylemiştim. Hangi akılla bunu demiştim bilmiyorum ama gitmem neredeyse imkansızdı. Gerginlikle bir elim çantamın kulpunu kavradı ve sıktı.
Adımlarım duraksadığında Furkan da benimle beraber duraksadı. Yürümeyi kestiğimizde hemen kafeteryanın girişindeydik.
"Furkan ben partiye gelemeyeceğim."
"Ne? Neden?" Şaşkınlıkla bana baktı.
"Öyle işte gelemeyeceğim."
Furkan bir şey söylemek için dudaklarını aralamışdıki o sıra yanımıza Aleyna gelmişti. Aleyna Furkan gibi zengin bir iş adamının kızıydı ve genelde Furkan'la takılırlardı. Furkan da genel olarak benimle takıldığı için, beni sevmese bile sıklıkla aynı ortamlarda bulunurduk.
Aleyna tam yanımızda durduğunda kızıl saçlarını omzunun gerisine doğru savurdu. "Selam gençler!" Yüzünde sahte olduğu belli olan bir gülümseme vardı ve o sahte gülümseme Furkan'ın düşük suratını görünce yok oldu. "Bir sorun mu var?" Bakışları ikimiz arasında gidip geldi.
"Evet bir sorun var. Sorun şu ki; Tuğba partiye geleceğine söz vermesine rağmen şimdi gelmeyeceğini söylüyor."
"Söz falan vermemiştim Furkan. Çocuklaşma." Gözlerimi devirdiğim sırada Furkan inanamazmışcasına bana bakıyordu.
