================================
Zaw
(အပိုင္း-၅)
* * *
ဟိုတဏွာရူးေရ႔ွကေန ျမန္ျမန္ေျပးထြက္ခဲ့တာ
ေစ်းေရ႔ွေတာင္ ေရာက္လာၿပီ။အဲ့ေကာင္အေၾကာင္းခင္သိန္းသိတာေပါ့ လူပံုက သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ေနၿပီး အစြယ္ဖံုးေနတဲ့အေကာင္။ ေစ်းကေတာ့ ၿမိဳ႔သစ္ေစ်း(အခုေတာ့ျမႏၵာေစ်းလို႔လဲ ေခၚပါတယ္)။ ေစ်းကေတာ့ က်ယ္တယ္ ႀကီးတယ္။ ကုန္စိမ္း ကုန္ေျခာက္ အစံုရတယ္။ မနက္ေစ်းဆိုေပမဲ့ ညေနက်ေတာ့လဲ ေစ်းသည္နည္းနည္းထြက္ေတာ့ ၀ယ္ရျခမ္းရတာ အဆင္ေျပတာေပါ့။ ဥပုသ္ေန့ဆိုေတာ့ ေစ်းထဲ လူေတြက အမ်ားသားပဲ။
ေနပါၪီး ခင္သိန္းအရင္၀ယ္ရမွာက ဆန္။
ဆန္ကလဲ အေကာင္းမစားန္ိုင္ဘူး။ မေနာ တျပည္ ၁၀၀၀တန္ကို ေပၚဆန္းေမႊး ၄ဗူးနဲ႔ ေရာစားရတာေပါ့။ တပတ္စာဆိုေတာ့ မေနာ ၃ ျပည္နဲ႔ ေပၚဆန္း ၁ျပည္ ေလာက္၀ယ္ကာမွ အေလာက္ပဲ။
"အစ္မေရ မေနာ္ ၁၀၀၀တန္ ၃ျပည္နဲ႔ ေပၚဆန္း ၁ျပည္ေလာက္"
ျမန္ဆန္တဲ့လက္ေတြနဲ႔ ဆန္ေတြကို ခ်ိန္သြားတာ ခဏ ေလးပဲ ။ အင္းေလ ေစ်းေရာင္းလာတာၾကာေတာ့လဲ လက္ေပၚက လက္ေကာက္ေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ တေကာက္ေကြးေတာင္ေရာက္ေတာ့မယ္။
ဆန္ထည့္တာေလာက္ေတာ့ ခဏေပါ့။
"၄၅၀၀ပါ"
အို...ဘယ္ဟာက ေစ်းတက္ပါလိမ့္။ ေပၚဆန္းပဲထင္တယ္။အရင္တပတ္ကမွ ၁၂၀၀မလား။ ဆန္ေတြကို အရင္ကေစ်းမွတ္လို႔ ေရာထည့္ခိုင္းလိုက္တာ။ ျပန္ႏႈတ္လို႔လဲမရေတာ့။ ေျပာလိုက္ရင္လည္း အရွက္က ၂ခါကြဲအံုးမယ္။
အရင္ကလည္း ေစ်းတက္သြားလို႔
"ေစ်းတက္သြားတယ္ေနာ္ "လို႔ ပဲ
ေျပာလိုက္တာကို
တစ္ေစ်းလံုးၾကားေအာင္ လက္ခုပ္က်ယ္က်ယ္တီးၿပီး ေအာ္လိုက္တာ
"အေျခာက္မ မစားႏိုင္တဲ့ဆန္ စားၿပီး ၾကက္တြန္႔တက္မေနနဲ႔တဲ့၊မ၀ယ္ႏိုင္ရင္ ဆကြဲစား"
က်ယ္ႏိုင္တဲ့ေကာင္မေတြေလ ။ မေငြခင္ မေရႊခင္ေတြကိုး။ အဲတုန္းကလဲ ရွက္လိုက္တာ မ်က္ႏွာကို ထမင္းရည္ပူသလိုပဲ။
အခုလည္း ထပ္ေအာ္လိုက္ရင္ မိေအး ၂ခါနာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ မိခင္သိန္း ၂ခါ အရွက္ကြဲေနလိမ့္မယ္။
အာက်ယ္မႀကီးလက္ထဲ ဆန္ထုပ္ေလးကိုယူ
တစ္ေထာင္တန္ေလးရြက္ ငါးရာတန္ တစ္ရြက္ေပးၿပီး ဆီဆိုင္ဘက္ကို လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္။
ဆီကေတာ့ ေစ်းမတက္ေသးပါဘူး။ ၁ပိႆာ၅၀၀၀ ၊ ၅၀သားပဲ ၀ယ္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ေလာက္ေကာင္းပါရဲ့ မေလာက္ေတာ့လဲ ေလ်ာ့ခတ္ရံုပဲ။၂၅၀၀ရယ္ ၄၅၀၀ရယ္ ၇၀၀၀ေတာ့ကုန္ခဲ့ၿပီ။
YOU ARE READING
လွတ်လပ်ခွင့် ( Uni + Zaw)
Non-Fictionမိန်းမလျာတစ်ယောက်ရဲ့ ဘ၀အခြေနေဖြတ်သန်းပုံ၊ ဖိနှိပ်ခံရပုံတွေကို ရသသဘော ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။
Part-5( Uni + Zaw)
Start from the beginning
