O gece Barlas Korkmaz, evinin önüne bırakılan pusetten habersiz bir şekilde önemli bir ihaleyi kazanmanın yorgunluğuyla arabasına binmiş ve evinin yolunu tutmuştu...
Gözümü Sare'nin amansız ağlayışlarıyla açtığımda saat daha gecenin üçüydü.
Yataktan doğrulup yanımdaki beşiğe doğru eğilip ağlamaktan kızarmış gözlerini eliyle ovalayan kızımı kucağıma aldım.
" Kesin nazar falan değdirdim ben, Sare sen ilk gün çok uslu bir kızdın ne oldu şimdi?"
Hizmetlilerde akşam kendi evlerine gidiyorlar, ben şimdi nasıl anlayacağım kızımın neyi olduğunu? Belkide altına yapmıştır?
Koltuk altlarından tutup havaya kaldırdım ve poposunu kokladım.
" Ee altına yapmamışsın. Acıktın dimi? Evet evet kesin acıktın. Hadi sana mama yapalım." Sare'nin ağlayışları azalmazken çoktan mutfağa gidip mama hazırlamaya başlamıştım.
Sağ kolumla Sare'yi tutarken diğer kolumlada Neslihan'ın öğrettiği şekilde süt ısıtmaya başladım. Yeterince ısındığına kanât edince sütün bir kısmını tezgaha döktüğümü saymazsak geyet başarılı bir şekilde biberona doldurmuştum.
Evet hazırdı süt, artık Sare sütünü içer ve yatar bende uykuma kaldığım yerden devam ederim.
Tek söyleyeceğim şey koca bir hayal kırıklığı.
Sare sütten bir kaç damla içip yere atmış ve ağlamaya devam etmişti. Süt nasıl olduğunu anlamadığım bir biçimde yere dökülmüştü, yani tabiri caizesi mutfağın içine sıçılmıştı. Tam iki saattir koca salonda bir oraya bir buraya dolanıyor ve Sare'yi kucağımda sallıyordum ama boşunaydı, Sare uyumuyor ve sürekli ağlıyordu.Arada bir ayakta uyuyor ama Sare'nin attığı çığlıklarla kendime gelip aynı maratona devam ediyordum.
"Neyin var Sare? Neden uyumuyorsun?" Sare koca bir çığlık attığında yüzümü buruşturdum. " Ama hiç yardımcı olmuyorsun ki." Ağlamaklı çıkan sesimle beraber salonda dolanmaya devam ettim.
"Hassiktir!" Olduğum yerde tek ayağımın üzerinde sekmeye başladım. Tüm olanlar yetmiyormuş gibi birde serçe parmağımı sehpanın köşesine vurmuştum!
Sare'nin bir anda gülmesiyle beraber şaşkınca ona baktım. "Babanın burada canı yanıyor ama sen buna gülüyor musun?"
Sinirlerim fazlasıyla bozuldu kabul ediyorum ama bu kız niye bu kadar güzel gülüyor?
Tek ayağımın üzerinde durmak beni yorduğu için kendimi arkamdaki koltuğa bıraktım. Canımın acısı yeni yeni geçiyordu. Bakışlarım göğüsümün üzerinde yüz üstü yatan kızıma döndü.
"Uyudu." Sanırım ağlamaktan bitap düşmüştü ve kendini uykuya bırakmıştı.
Gözüm etrafa kayınca kaşlarımı çattım. Oda savaş alanına dönmüş aq ne ara dağıldı bu kadar?
Odayı es geçip bende kendimi iki saattir hasret kaldığım uykuya bıraktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
