Justice for Villain

kabanata 1

Vera pov

Dahil sa sikat ng araw na tumatama sa aking balat ang gumising sa akin. Sa aking pag mulat ng aking mata ay bumungad sa akin ang hindi pamilyar na silid, alam ko'ng hindi ito ang aking silid at hindi ito pamilyar saakin masyadong makaluma ang desenyo nito. Ngunit hindi' maikakailang maganda ang desenyo at halatang may mga may kaya lamang sa buhay ay makakapag padesenyo ng ganito kagandang silid.

Sa aking pag ka mangha sa silid ay hindi ko napansin ang isang babae na parang namatayan kung umiyak, ngayon ko lang din na mapagtanto na ako' ay na aksidente dahil sa pang a-ambush ng kalaban ng magulang ko sa negosyo . Kaya sino itong babae na 'to. hindi kaya ....siya ang nakaligtas sa' akin

Nag kasalubong ang aming mata ng tumingin siya sa akin ramdam niya siguro ang aking tingin. Rumihistro ang gilat sa kaiyang muka, muka siyang nakakita ng multo na hindi mo mawari ang tunay niyang emosyon. Makikita mo sa kanyang mga mata ang gulat, saya, at pagka bigla, siguro siya nga ang nag ligtas sa akin

Ngunit nagulat ako ng aking mapansin ang kanyang kulay lilak na pares ng mga matang ngayon ay nakatingin sa'kin. Hindi ko masasabing contact lens ito dahil para itong totoo at parang ito talaga ang normal na kulay ng kanyang mga mata, na bumagay sa kaniyang kulot na pilak na buhok at ang kanyang balat ay malaporselas, maganda siya ngunit ang kaniyang damit ay makaluma din. Naka pang kayulong ito ngunit lumang style ( I don't know how to explain HAHAHHA)
Shocks na masyado yata akong na adik sa itsura ng mga fictional character at naiimgine ko na nasa libro---------wait thefuck! pumikit sya hanggang sa unti unti ng nag sink in sa utak ko ang mga ng yayari

"Nasaan ako?.....i-ikaw ba ang nag ligtas sa akin?" Nag tataka ko'ng tanong sa kaniya, "at tiyaka nga pala bakit hindi ako sa ospital dinala?" Nag tataka ko pang dugtong sa aking tanong. Dapat kase diba sa ospital or baka may family doctor sila kaya dito nalang ako dinala sa bahay nila. Dapat maging thankful nalang ako kase niligtas niya ako or nubg amo niya.

Nakatingin or should i say nakatitig parin siya sa'kin na para bang isa akong multo,"ehem". Mukang natauhan naman siya at biglang

"Young lady, buhay ka!"sigaw niya at bigla nalamang akong dinamba mg yakap, sa galaw niya ay para bang nag ka roon ng himala.At wait tinawag niya ba akong young LADY HAHAHA grabe naman sobrang makaluma naman ng tao na 'to

"Hey..hey, stop. Ano bang ng yayare sayo at why did you call me young lady?" I ask. Ngunit diya ay nakatingin lamang sa aakin na para bang nakakita siya ng isang baliw

"A-anong lengguwahe ang iyong ginamit young lady?" ... Katahimikan ang bumalot sa kwarto at ako..
"Eh, wag mo nga akong lokohin, nasan ako?, At bakit sino ka?" Tinagalog ko na siguro ay nasa bundok ako hindi siya nakakaintindi ng english grabe at ibang iba yung style' niya pati pag sasalita ay iba

"Young lady, narito ka sa iyong kaharian"saad nya habang nakayuko

"K-kaharian?!so it means nasa langit na nga ako wahhh, mommy!"sigaw habang sinusubukang tumayo ngunit lagi akong natutumba dahil sa panghihina... Agad naman siyang na alarma at tinulungan akong tumayo mukang nagulat siya ng sumigaw ako kaya hindi agad siya nakakilos.

"Y-young lady, ano ang heaven?. Narito ka ngayon sa inyong kaharian na pinamumunuan ng iyong ama". Nakangiti niyang sabi sa akin mukang masaya siya kanina at parang natakoy at nagay ngayon naman ay masaya na grabe bilis mag bago ng mood ni ate.

"Ah ate, wag mo na akong tawaging young lady vera nalang."nakangiti kong utos sa kan'ya siya naman ay nakatingin lamang sakin na para bang isa akong baliw. Hindi ko nalamang diya pinansin at nilibot ko nalamang ang aking tingin napado ang aking mata sa isang salamin , sa salamin ay nagpakita sa akin ang isang