The Assassin Servant (Under Immac Printing Publishing House)

Kabanata 37

She's gorgeous pero hindi man lang nakalahati ang ganda ko.

Papatayin ko na sana ang cellphone ng magtext ulit.

Unknown number:ibibigay ko ang address sayo, pumunta ka na bago pa mahuli ang lahat

Tumayo ako at nagpalit ng damit, buti na lang wala dito si Mom.

Nagtago lamang ako dahil baka makita ako ng mga nurse, mukhang nandito pa rin si Mom.

Kinuha ko ang susi sa loob ng slim bag ko, pumasok ako ng sasakyan ni mom at mabilis pinatakbo.

Wala na akong pake alam kung red light na, gusto ko lang masagot lahat ang katanungan ko, kung bakit nya ako iiwan ng ganun ganun lang.

Pinuntahan ko ang address na binigay sa'kin, nandito sa sya bar habang ako nagdudusa.

Paano mo kayang mag enjoy Venezio?

Pumasok ako, palinga linga ako sa paligid para hanapin sya.

Tumigil ako ng makita syang nakaupo habang katabi nya ang babaeng nakita ko sa picture, naglakad ako papalapit sa kanya.

"Whoooo!"sigawan ng mga kasama nya.

"Who is she?"tanong ng babae, tiningnan nya ako mula ulo hanggan paa.

Kumuyom ang kamao ko ng makitang hawak ni Venezio ang bewang ng babae.

Umasta kalang na para bang hindi ako kilala.

"Wag mo akong tingnan na para bang mas maganda ka sa'kin, wala ka pa sa kalahati ng kinis ng balat ko"ani ko.

Inis na tumayo ang babae.

"How dare you"akmang sasampalin nya ako ng may kamay nya pumigil sa kanya.

"Venezio!"tawag ko sa pangalan nya.

"Zio, sino sya? Bitawan mo nga ako"sabi ng babae at inis na inalis ang kamay nyang hawak ni Venezio.

Durog na durog na ang puso ko.

Hinuli nya ang kamay ko at mahigpit na hinawakan, dinala nya ako sa labas.

Nagpumiglas pa ako pero masyado syang malakas, tinawag sya ng mga kasamahan nya pero hindi nya man lang pinansin.

"Nasasaktan ako, ano ba?"binitawan nya ang kamay ko.

Pagtingin ko sa kamay ko, masyadong mapula. He's hurting me.

"Bakit ka nandito?"unang lumabas sa bibig nya. Simpleng salita nya lang pero pinipiraso ang puso ko.

"Venezio, bakit mo ginagawa-"pinutol nya ako.

"Tapos na tayo, Blare. Hindi mo pa rin ba naiintindihan? Hiwalay na tayo at walang mangyayaring kasal"seryoso nyang ani.

Kusa na lang tumulo ang luha ko, bakit parang hindi na sya ang kilala kong Venezio? Ang daming nagbago.

Wala na akong pake alam kung pagtitinginan na kami ng mga tao.

"Bakit mo ako iiwan? May nagawa ba akong mali? O hindi lang ako marunong magluto. Venezio, gagawin ko ang lahat matuto lang, maglalaba pa ak-"