ရင်ခုန်သံပိုလို့ကျယ်လောင်လာခဲ့

Start from the beginning
                                    

"နင်ကအိပ်နေတာလေ နင့်ကိုစောင့်ရရင် ငါအစာအိမ်ကင်ဆာဖြစ်သွားလိမ့်မယ်"

"ဖြစ်ရမယ်"

"ညကျရင် အပြင်သွားရအောင်"

"ဘယ်ကိုလဲ"

"xxရပ်ကွက်မှာ ညဈေးရှိတယ် အဲ့ကိုသွားမယ်"

"ငါ့ကိုမလွှတ်လောက်ဘူးနော်"

"ငါရှိနေတာပဲကို ဘာမှမဖြစ်ဘူး အဲ့မှာသီချင်းလဲဆိုလို့ရတယ်"

"ဟုတ်လား"

"ဘယ်လိုလဲသွားချင်သွားပြီမလား"

"နင်ကတော့ ငါ့ကို ဘယ်လိုဆွယ်ရမလဲကောင်းကောင်းသိနေတာပဲ"

"ဒါပေါ့ ငါကနင်နဲ့ပတ်သတ်တာ‌တွေ‌ဆိုမှတ်ထားတယ်လေ"

"...."

သူမဒီလိုတွေအမြဲပြောနေရင်တော့ ကိုယ့်နှလုံးသားကြီးပေါက်ထွက်ကုန်တော့မယ်ထင်ပါရဲ့။

ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့အရာဆိုတာ သူမကိုယ့်အနားမှာရှိနေတဲ့ အချိန်တွေပါပဲ။ နှလုံးသားကတဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေပြီး သူမသိသွားမှာကိုလည်း စိုးရိမ်မိသေးတယ်။ အကယ်၍များ သူမသာသိသွားခဲ့ရင် ကိုယ်နဲ့သူငယ်ချင်းအဖြစ်တောင်ရှိမနေတော့မှာကို အရမ်းပဲကြောက်ရွံ့မိခဲ့တယ်ထင်ပါရဲ့။

"ငါကရေကြောင်းသိပ္ပံတက်ချင်တာ"

ကိုယ်တို့အနာဂတ်အကြောင်းတွေပြောမိကြတော့ သူမက ဖြစ်ချင်တဲ့ဆန္ဒတွေကိုပြောပြလာတယ်။

"ကောင်းတာပေါ့...ငါတို့တက္ကသိုလ်ရောက်ရင်တော့ မတွေ့ဖြစ်ကြလောက်တော့ဘူးထင်တယ်"။

"ဘာလို့လဲ"

"ငါကရေကြောင်းသိပ္ပံမတက်ချင်ဘူးလေ"

"...."

"ငါဘာဖြစ်လဲနင်သိတယ်မလား"

သူမခေါင်းငြိမ့်ပြလာတယ်။ ဒါပေါ့ သူမကကိုယ်နဲ့ပတ်သတ်လာရင် အသေးအဖွဲ့ကအစမှတ်ထားတတ်တယ်လို့ ပြောဖူးတယ်မလား။

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စာရေးဆရာမပဲလုပ်လုပ် သီချင်းပဲဆိုဆို တက္ကသိုလ်တက်ပြီး ဘွဲ့တော့ယူရမယ်လေ"

"အနုပညာပဲတက်မှာပေါ့ဟ"

"...."

"ငါကစာရေးရင် အချိန်ဘာညာလိုမယ်လေ သီချင်းဆိုရင်လဲ အဲ့တိုင်းပဲ အလုပ်နှစ်ခုက အချိန်ပေးရတဲ့အပြင် ငါကအပျော်တမ်းလုပ်မှာမှမဟုတ်တာ ငါ့ရဲ့ တစ်ဘ၀စာအလုပ်တွေအဖြစ်သတ်မှတ်ထားတာလေ"

"အဲ့ဒါလဲဟုတ်တော့ဟုတ်ပေမယ့်"

"ထားလိုက်ပါတော့....ငါတို့ကခင်နေမှာပဲလေ ဘယ်နေရာရောက်ရောက်ပေါ့"

"အင်းပေါ့"

"နင်ငါ့ကို မေ့မသွားဘူးမလား"

"ဘာတွေမေးနေတာလဲ ငါကအဲ့လိုလူစားမျိုးမို့လို့လား"

"အေးပါ အေးပါ"

"ငါလေခရီးတွေသွားချင်တယ်သိလား"

"အင်း ငါလဲသွားချင်တယ်"

"နင်နဲ့အတူတူ"

"...."

"နင်နဲ့ငါနဲ့ခရီးတွေထွက်ကြမယ် ရွက်ဖျင်တဲထိုးပြီး အဲ့မှာအတူအိပ်ကြမယ် ကြယ်တွေအတူကြည့်မယ် အသားကင်တွေလည်းစားမယ်"

"အင်း....."

"ဘာလဲနင်ကမသွားချင်ဘူးလား"

"မဟုတ်တာ ငါကအသွားချင်ဆုံးပါ"

"ငါပြောနေတာကို စိတ်မပါသလိုနဲ့"

"မဟုတ်....ငါ.....ဒီတိုင်းအံ့အြသွားလို့"

"ဘာကိုလဲ"

ကိုယ်ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သူမကိုပြောပြဖို့ ယုံကြည်ချက်မရှိဘူးကွယ်။

"မဟုတ်ပါဘူး နင့်အခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေနဲ့မသွားဘဲ ငါနဲ့သွားမယ်ဆိုလို့ပါ"

"အင်း သူတို့နဲ့ကသွားမှာပါ ဒါပေမယ့် သူတို့က ဘယ်လိုပြောရမလဲ ခရီးထွက်လို့မကောင်းဘူးဟာ စကားပြောလို့မကောင်းဘူး အဲ့ဒါကြောင့်..."

"ငါနဲ့ကျတော့ သွားလို့ကောင်းမယ်ထင်တယ်လား"

"အေး ထင်တယ်လေ"

"ဘာလို့လဲ"

"နင့်ပုံစံကိုက အဲ့လိုပုံစံပေါက်နေတာ"

"ဟင်"

"မွေးထဲက မျက်နှာမှာစာကပ်ထားတာဟေ့ ခရီးသွားလို့ကောင်းပါတယ်ဆိုပြီး"

"ဟားဟား ဖြစ်ရမယ်"

"ငါတို့ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတာနဲ့ သွားကြမယ် နှစ်ယောက်ထဲ"

"အင်း...."

"‌ဒီကြားထဲမှာ မိသားစုလိုက်သွားဖြစ်ရင်လဲ ငါတို့အတူသွားမယ် ဒါမှမဟုတ် သူငယ်ချင်းတွေအုပ်စုလိုက် ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့"

"ဒါပေါ့"

ကိုယ်အခုအရမ်းကို ပျော်လွန်းလို့ ဘာမှတောင်မပြောနိုင်တော့ဘူးပဲ။ ကိုယ့်နှုတ်ဖျားကနေ ဘာကိုမှထွက်မလာတော့ဘူး။ ကိုယ်ဟာ သူမပြောသမျှစကားတိုင်းကို စိတ်မပါလို့မဟုတ်ဘဲ ရင်တွေအခုန်မြန်နေလို့ဆိုတာ အချစ်သိရင် သိပ်ကောင်းမယ်ကွယ်။

သူကလည်း သူ ကိုယ်ကလည်း လူ..တစ်မျိုး.../GIRL LOVE/Where stories live. Discover now