အမြစ်တွယ်နေပြီ

Start from the beginning
                                    

"ဘယ်သူလဲ"

"ကောင်မလေးတစ်ယောက်"

"အဲ့ဒါဘယ်သူလဲလို့"

"နင်မသိပါဘူး"

"မသိလို့မေးနေတာလေ"

"ငါမပြောပြချင်ဘူး"

"မပြောချင်ရင်အစထဲကအစမဖော်နဲ့လေ ငါအဲ့လိုတွေမကြိုက်တာ သိရဲ့သားနဲ့"

"စိတ်ဆိုးချင်လဲဆိုးတော့ဟာ ငါ....ငါမပြောပြချင်ဘူး"

"အေး ပြီးတာပဲ"

အဲ့နေ့ကတည်က သူမကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးသွားခဲ့တာက အချိန်တစ်ခုထိပင်ကြာနေပြီ။ သူမက ကိုယ်နဲ့စကားတစ်လုံးမှမပြောတဲ့အပြင် တခြားသော ကောင်မလေးတွေနဲ့ အရမ်းကို ရင်းရင်းနှီးနှီးနေထိုင်နေတာက ကိုယ့်ရဲ့စိတ်ကိုအထူးထိခိုက်စေကြောင်း ပြောပြချင်လိုက်တာ။

"အမြတ်"

မုန့်စားကျောင်းဆင်းချိန်တစ်ခုမှာတော့ ကိုယ်မနေနိုဂ်စွာ စကားသွားပြောမိတယ်။ သူ့အနားကို ကိုယ်ရောက်သွားတာနဲ့ မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီးထသွားတဲ့သူမက တကယ်ချစ်စရာလေး။

"အမြတ်....နင်ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား"

"...."

"အမြတ်"

"...."

"မြတ်နိုးရိပ်...!"

"တောက်!"

မျက်ခုံးတန်းနှစ်ဖက်ကို စုကြုံ့ကာ ဒေါသဖြင့် ပြောလိုက်သည်မို့ ရုတ်တရပ်လန့်သွားမိပြီး မျက်လုံးအစုံက ဝိုင်းစက်လို့သွားရတယ်။

သူမကကိုယ့်ကို ဒေါသထွက်နေတယ်လား။ မုန်းသွားမှာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား။ အတွေးပေါင်းများစွာကြားက ကိုယ်တိုင်တောင်မသိလိုက်ခင်မှာပဲ မျက်ရည်တစ်ပွင့်က ကြွေကျလို့လာတယ်။

သူမကကိုယ့်ကို စိုက်ကြည့်နေပြီးမှ စိတ်ပျက်သလို သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး လက်ကိုဆွဲကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျောင်းထဲက ဥယျာဉ်ဆီဆွဲခေါ်သွားပြီး အဲ့ကိုရောက်တာနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့လက်ကို ဆောင့်လွှတ်လိုက်တယ်။

"မြတ်နိုးရိပ်...."

တိုးလျစွာသူမနာမည်ကို ခေါ်လိုက်တော့ ကိုယ့်ကိုကြည့်လာတဲ့သူမ။

"နင်ငါ့ကို.....မုန်း.."

"အရမ်းစိတ်ပျက်တယ်"

သူမက အခုစိတ်ပျက်တယ်လို့‌ပြောလိုက်တာလား။ သူမရဲ့စကားက ကိုယ့်အသည်းတွေကို တစ်စဆီဖြစ်စေတာကိုရော သိပါရဲ့လား။

"ငါ.....ငါဘာများလုပ်မိ..."

"ငါ့ကိုယ်ငါ"

"...."

"ငါ့ကိုယ်ငါ အရမ်းစိတ်ပျက်တယ်"

"ဘာလို့များ...."

"...."

"ငါကနင့်အတွက် အနှောင့်အယှက်တွေပေးနေမိတာလားဟင် ငါ့ကြောင့် နင်စိတ်ညစ်နေရတာလား"

ဆက်ပြီးပြောလိုက်တဲ့ ကိုယ့်စကားအဆုံး သူမက အမည်ဖော်မရတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်လို့လာတယ်။ ကိုယ့်ပါးပြင်ပေါ်မှာလဲ မျက်ရည်တွေကစီးကျလို့.....။

အကယ်၍များ သူမသာ ကိုယ့်ကိုမုန်းနေပြီဆိုပါရင် ကိုယ်နာကျင်ရရင်တောင် လက်လွှတ်လိုက်မှာပါ။
သူမမသိလိုက်ရရင်တောင် ကိုယ်ကတစ်သက်လုံး နှုတ်ဆိတ်နေတော့မှာပါပဲ။

"မငိုပါနဲ့....."

"...."

"ငါမကြိုက်ဘူး"

"...."

"နင်ငါ့ကြောင့်ငိုနေရတာကို ငါမကြိုက်ဘူး"

နွေးထွေးတဲ့စကားသံနဲ့အတူ နူးညံ့စွာနဲ့ မျက်ရည်တွေကို ဖယ်ရှားပေးနေတဲ့ သူမရဲ့လက်တစ်စုံဟာ ကိုယ့်ကို အကြိမ်ကြိမ်အခါခါရူးသွပ်သွားဖို့ လုံလောက်စေတယ်။

"ငါ...ငါ...ငါရှိနေတာ နင်အဆင်မပြေဘူးဆို ငါဒီနေ့ကစပြီး သရဲလိုမျိုးနေပေးပါ့မယ်"

"ဘယ်သူကအဲ့လိုနေခိုင်းလဲ"

"...."

"နင်မရှိလို့မဖြစ်ဘူး"

"...."

သူမဆီကနေ ကိုယ်ဟာထွက်သွားလို့မရနိုင်ခဲ့ဘူးပဲ။
ကိုယ်ထွက်သွားဖို့ကြိုးစားလဲ သူမရဲ့အပြုအမူနဲ့ စကားလုံးတွေကြောင့် ဒီနွံထဲကကိုယ်တစ်သက်လုံး ထွက်လို့မရတော့ဘူးထင်ပါရဲ့လေ။

ရက်တွေ လတွေ နှစ်တွေ အလီလီကုန်ဆုံးလာတယ်။
ကိုယ့်စိတ်နဲ့အချစ်တွေက ထိုသူတစ်ဦးဆီမှာသာ အပ်နှံထားဆဲ။ တစ်ခါတစ်ရံ လက်လွှတ်ဖို့ကြိုးစားမိလဲ ကိုယ်ဟာကျရှုံးခဲ့ရပြန်တာပါပဲ။

ကိုယ့်အပိုင်မဟုတ်သူကို ချစ်ခင်နှစ်သက်ဖို့များ မွေးဖွားလာသလားကွယ်။




သူကလည်း သူ ကိုယ်ကလည်း လူ..တစ်မျိုး.../GIRL LOVE/Where stories live. Discover now