Son Muhafız {Muhafızlar Serisi } Düzenleniyor

33. Bölüm : Yüzleşme

Elim sızlamaya başladığında gözlerimi kapatıp başımı cama dayadım. Neden diyordum, neden benim başıma geliyor ? Sonra da cevabımı kendi kendime veriyorum. Çünkü ben her şeyi kendim yapamaya çalışan diğerlerini arka plana atan biriydim.

İçimdeki hırsın beni yönetmesine izin vermiştim ve sonuç elim boş kalmıştı.

Açılan kapıyla başımı o yöne doğru çevirmiştim. Dev askerlerden biri her gün olan şeyi yapmıştı. Kavanozun kapağını açıp bir tane üzüm atmış sonra da geri gitmişti. Kavanozun kapağını da kapatmayı unutmamıştı.

İç çekip üzümün yanına gittim. Hançerimi çıkarıp bir parça üzüm kestim ve yemeye başladım. Yerken duyduğum tıkırtı sesleriyle kaşlarımı çattım. Cam kavanozun içinde etrafa baktığımda bir şey göremedim.

" Amaris !"

Duyduğum sesle yana doğru dönmüştüm. Kaşlarım şaşkınlıkla havalanırken yüzümde bir gülümseme peyda olmuştu.

" Anne !" dedim sesime yansıyan sevimcimle. Kestane rengindeki saçlarını ortadan ayırmış ve bir tarafını örmüştü. Oldukça dinç görünüyordu ve ben  onu gerçekten de özlemiştim.

" Amaris nasılsın ?" dediğinde gülüp cam kavanozu gösterdim.

" Dört gündür bir yere tıkılı kalmak nasılsa öyleyim !"

" Başına bir iş geldi diye çok korktum biliyor musun ? Keşke gideceğini bana da haber verseydin."

" Kendi başıma yapabilirim sandım. Sonuçta saklanan benim halkım." dediğimde cam kavanozun ardından elini yasladı.

" Bazen bazı şeyleri tek başına yapmak zorunda değilsin. Her ne kadar senin meselen de olsa yardım almak seni güçsüz yapmaz. Aksine bu bir stratejidir, başına bir iş geldiğinde seni bulup kurtarabileceğimizin göstergesidir." dediğinde başımı öne eğdim.

" Burada olduğum süre boyunca düşündüm, düşündüm. Tek başıma değildim, her ne kadar cadı da olsa Sahra vardı bir de George onlarla hallederim sandım . Ben hep sandım Anne güçlüyüm diye kibirlice davrandım."

" Kafan karışıktı bir umudun vardı Amaris. Anneni bulmak bir aile olmak. Umutların çökünce sende bu seçeneğin daha doğru olduğunu gördün. Özür dilerim." Anne'ye şaşkınca bakakaldım. Ne için özür dilemişti ?

" Özür diliyorum çünkü senin yanında olamadım. Sana yol gösterebilecekken ben diğer işlerime odaklandım. Benim de hatam var."

" Senin görevindi, halkına yaşam alanı sağlamak onları güvende tutmak yeni bir ordu kurmak gibi."

" Hayır hayır ! Hiç biri senden önemli değildi Amaris. Sen benim dostumdun ve ben senden bir çok şey sakladım. Dean seni ormandan getirdiğin gücün gecesi tıkırtı sesleri ile kalkmıştım. Baygındın, Dean'ın kucağında öylece ölü gibi yatıyordun. Seni yatağa yerleştirdiğimizde Dean'ı zorladım."

Hangi gece ? Ben ormana ne zaman gitmiştim ve bayılmıştım ? Hiç biri hafızamda yok-

Hatırlıyordum o geceyi . İçimdeki bir dürtüyle kalkmıştım sonra da ormanda bir yemin etmiştim. Ben diyara kafa tutmuş, yaşadıklarımı yaşatacağım yeminini etmiştim.