SOL YANIM

Merhamet..

Her insanın dönüm noktası bulunmaktadır. Doğumdan itibaren "on defalar dönemi" hayatımızda yer almaktadır.
1). Birinci on dönem Doğum ve çocukluk çağını içerir.
2).İkinci on dönemi çocukluk, ergenlik ve gençliğe adım dönemidir. Fakat en fazla ergenlik içerir.
3).Üçünçü on dönem gençlik ve olgunluk dönemidir. yirmili ve otuzlu yaşlar  dönemidir.
4). Dördüncü on dönem olgunluk dönemidir. Otuzlu yaşların bitişi ve Kırklı yaşların başlangıcıdır. İşte bu dönemde kafanın dang diye ses çıkardığı söylenmektedir .Geçmişi düşünme dönemi de diye biliriz.
5).Beşinci on döneme gelindiği vakit hayatın, yaşamın, herşeyin boş olduğu hissiyatı verir insana. Maneviyatın insan için ne kadar değerli bir şey olduğunu savunacak iç güdüsü geliverir.

Kaç dönem geçti ki şu insanoğlunun yaşamından. Kiminin bir,kiminin,  iki kiminin üç....
Hayatın bir pamuk ipliğine bağlı olduğunu ne çabuk unuttuk!
Halbuki bebekken ne kadar da masumduk.
Çocukken cesur,ergenken bir kahraman gençken deli,akıllı,sevecen mutlu,mutsuz birçok duyguyu ruhumuza sığdıracak kadar yürekli.
İnsanı insan yapan  aklı, mantığı ve merhametiydi.
Ömrümüzün sonuna kadar ne sığdıra bildik acaba aklımıza.
Mantıklı hareket edebildik mi acaba?
Peki ya ne kadar merhametli olabildik?

Hayata yeni gözlerini açmıştı. Minik bebek. Annesi çok mutluydu. Onu dünyaya getire bilmek için kendi nefesinin kesilmesine göz yumacak kadar fedakârdı. İlk ve son buseyi konuşmuştu minik yavrusunun yanağına.
Doğumhaneye eşi Mete beyde girmişti.
Herşeyin farkındaydı. Eşinin bilerek hayattan,yaşamdan uzaklaştığına tanık oluyordu. Melek hanım kızının ismini fısıldıyordu bozaran dudaklarından "-Nefes olsun senin adın yavrum Nefes!".
Göz yaşları gözlerinden usulca damlıyordu.
Elmacık kemiklerini ıslatıyordu.
Nefes bebek doğum hane hemşiresi Züleyha hanım  tarafından annesinin göğsünde tutuluyordu.
Ortamın soğukluğu ile mutsuzluğun soğukluğu birbirine karışmış yeni doğan bebeğe kimse sevinemiyordu bile.

En mutlu gündü bugün.Müjdelenmesi gerek en mutlu gün.
En mutsuz gündü bugün birine nefes verirken bir diğerinden alıyordu.
Aklın mantığın ,merhametin birbirine karıştığı bir gündü.
Mete bey sevinemiyordu bile.
Eşi Melek hanım ikinci on dönemde hayata gözlerini yumarak adı gibi "Melek" oluvermişti.
Pamuk ipliğine bağlıydı hayat gerçekten.
Geriye bakıp düşündüğünde sanki hiç birşey yaşanmamış gibi hissediyordu.
Hasret ile sarılmıştı eşinin soğuk  bedenine.
Hayat buydu işte birşeyleri verirken birşeyleri alıyordu.
Hayat buydu işte bir yandan güldürürken bir yandan ağlatıyordu.

Hangi günahın vebaliydi bu!
Şu dünyada en çok isteği şey baba olabilmekti.
Eski eşi Seda hanımdan sırf bu sebebten ayrılmış ikinci evliliğini Melek hanım ile yapmıştı.
Hayat bu ya hiçbir hesap kitaba uymuyordu işte!
Şimdi baba olmuştu fakat bu kez eşi yoktu.

Eski eşi Seda hanımda doğum sırasında ani gelişen sağlık problemleri sebebi ile bebeği vefat etmiş sonradında asla anne olamassın denilmişti.
 
Mete beyin eski eşine karşı olan tavır ve tutumu bir hayli sertti.
Onu bir sebeb olarak görmesi,değersizlestirmesi  masum bir kadının suçluymuşcasına  merhametsizce omuzlarına yük bindirmesi ne denli bir mantığa sığabilirdi ki?

Enkaz bırakıyordu sadece.
İnsanların hayatına  müdahil oluşu.
Kendi egoları uğruna yıkımlara sebeb oluşu hangi on dönemde dank ettirecektiki kafasına.

Şimdi bir bebeğe sahipti fakat annesizdi o bebek.
Hayatın acımazlğı ile doğum anında tanışmıstı Nefes bebek.
Ağlıyordu babası Mete bey.
Yavrusunu bağrına basacak kadar cesurdu belki fakat Bir kadının hayatına mal olacak bir şeyi bile isteğe göz yumması merhametsizlikti.

Kolları arasında Nefes bebekte ağlıyordu.
Sanki hissetmiş gibi Annesi Melek hanımın gözlerinden yaş damlamıştı yine.

Son kez  bakmıştı Mete bey enkazına.
Yavrusu kucağında adımlarını atıyordu.
Sonunda eve gelebilmişti.
Fakat hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti kendini.
Hemen telefona sarılıp tuşlarına dokunmuştu.
Eski eşi Sevdayı aramaktı son çare.
Telefonun diğer ucunda alo diyen Sada'ya "Seda senden çok özür diliyorum. Beni affetme fakat senden bir isteğim var Kızımın annesi olur musun?
diye bilmişti sonunda.
Seda şaşkındı N'oldu Mete eşin Melek bugün doğum yapacaktı.
"-Melek öldü" diye haykırıyordu Mete.
Çok geçmeden Seda eve gelip bağrına basmıştı Nefes bebeği...
Gözünde yaşla Hoşgeldin Nefes dünyama.

Tam iki yıl önce (26.12.2013) bugün benim kızım hayata göz yumdu.
Şimdi sen onun yerindesin. Hoşgeldin Nefes hoşgeldin Nefesim olmaya.
...