Hiç binmedim ki ben salıncağa,
Sallanmadım diğer çocuklar gibi.
Elim gökyüzüne değmedi,
Ben hiç çocuk olmadım, çocukluğumu yaşamadım.
Oysa ben de bir çocuktum,
Ama öyle kırılgandım ki,
Salıncağa binmek cesaret isterdi,
Sallanmak korkuturdu beni.
Belki de hiçbir şeyden emin olmadığım,
Kendime olan güvensizliğimdi sebebi.
Oyun alanında diğer çocukların arasında,
Yabancı, yalnızdım hep ben.
Bir gün bir çocuk geldi yanıma,
"Seninle salıncağa beraber binelim mi?" dedi.
Korkarak ama sevinçle kabul ettim,
O anı hiç unutmayacağım.
İlk sallanışta korktum biraz,
Ama sonra o kadar keyif aldım ki,
Gökyüzünü ellerimle yakalamak istedim.
Çocukluğumu yaşamak için belki de geç kalmıştım ama,
O gün salıncağa binerek başladım yeniden.
Şimdi hatırlıyorum da o zamanlar,
Belki de hayatta ihtiyacımız olan tek şey,
Biraz cesaret ve yanımızda biri olsaydı,
Her şey daha güzel olurdu belki de.
Artık hayatımda birçok salıncağa binmedim,
Ama o anı unutmadım hiçbir zaman.
Belki de çocukluğumun eksik kalan parçalarını,
Tamamlamak için yeniden denemeliyim.
YOU ARE READING
Gül-Ce-Şiirleri
PoetrySendin bahar kokulum Ruhuma eşsiz güzellik katan Papatyalar, gelincikler arasından Gel; Gül çiçeğim Gel/de sevdayı fısılda kulağıma Sevdamız yükselsin bulutlarla Yağmur olup yağsın Tüm Aşk'a susayanlara... "Şiirin devamı kitapta"
