မဆုံးသေးဘူး

သက် ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အလှကို သူမြင်လိုက်တော့ အရမ်းမှင်သက်မိသွားသည် အရင်ကတည်းက သူ့အလှကို မြင်ဖူးနေပေမယ့် သူဒီလောက် မှင်သက်ခြင်းမဖြစ်မိခဲ့ အရင်ကတော့ သူဝတ်ထားသည့် ဖင်ကျပ်ဘောင်းဘီလေးအောက်မှ တင်းရင်းထားဝိုင်းသည့် ဖင်အလှကို မြင်ပြီးလီးတွေ တဒိတ်ဒိတ်တောင်ပြီးခုန်နေခဲ့ပေမယ့် ဒီလောက်ထိ မဖြစ်ခဲ့ ပြီးတော့ သိပ်ကိုလှပ ပြီး တင်းရင်းသည့် နို့သီးတွေ ထင်တာကတော့ ဘော်လီပုံကောင်းမှုကြောင့် သိပ်ကိုလှပနေသည်ထင်ခဲ့မိတာ။ ဒီလောက်ထိ နို့သီးတွေကလည်း ဝိုင်းစက်ပြီး လှပနေတာကို မတွေးမိခဲ့။ အခုတော့ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့မြင်ရပြီ။ သူ့ရှေ့မှာ သက် တစ်ကိုယ်လုံးက အဝတ်အစားတွေ မရှိ ဝိုင်းစက်သည့်တင်ပါး(ဖင်) ၊ စူဖြိုးသည့် နို့များပြီးတော့တုတ်ခိုင်သွယ်ပြောင်းသည့် ပေါင်တံဖွေးဖွေးများနှင့် ပေါင်ကြားကအမွှေးပါးပါးလေးများ အောက်မှာ သူ့ကို မျက်စပစ်နေသည့် စောက်ပတ်ကလေး။ အို…လှလိုက်တာ သက်ရယ်…သူ ရေရွတ်မိတော့ ။ သက် က သူ့ကို ရှက်နေသည့် မျက်ဝန်းတစ်စုံကို လက်ဆောင်အပိုပေးပြန်သည်။

သက် ရဲ့ အနားကို သူကပ်သွားပြီး စောက်ပတ်လေးကို ဘယ်လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ သက်က မသိမသာလေး ညည်းတွားသံပြုတော့သည်။ သက်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို သူ ညာဘက်လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကို ကိုင်ထားသည့်လက်ကို သက်ရဲ့ ကုပ်ပိုးလေးကို ဆွဲယူပြီး သက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ “အင်း..အွန်း..အွန်း” အသံလေးများဖြင့် သက် က သူ့အနမ်းများကို ခံနေရရှာတော့သည်။ သက်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာဖူးဖူးလေးများက သူ့ကို ဝိုင်ချိုတစ်ခွက်လို ယစ်မူးစေသည်။ ရည်းစားဘ၀ ကတည်းက သူ့ကို ပြုစားနိုင်ခဲ့သည့် စတောဘယ်ရီရောင် နှုတ်ခမ်းထူထူများ။ သူအခုတော့ သိမ်းပိုက်ခဲ့ပြီ။ သက်ကို သူချစ်တယ်။ ချစ်ခြင်းဖြင့် ဖွဲ့သော အပြာရောင်ကဗျာတစ်ပုဒ်ကို သူ ဒီည စီမံခန့်ခွဲတော့မယ်လေ။ “သက်ရယ် ချစ်တယ်ကွယ်” ဆိုတော့ သက်က ဘာမှပြန်မပြော သူ့ကို သိုင်းဖက်ထားသည်။ သက် နို့သီးတွေကို အားရပါးရ စို့ပစ်တော့သည်။ “အင်း…ဟင်း..ဟင်း…ရှီး…” ညည်းတွားသံလေးများပြုသည်။ သက် ခံစားရခက်သည်ထင်သည်။ အခုမှနို့အစို့ခံဖူးတာဆိုတော့ နည်းနညေ်းတာ့အနေရခက်မပေါ့ သက်ရယ်။ ပြီးတော့ သက်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေ ပေးတော့ သက်က ခြေထောက်တွေ ပျော့ခွေသွားသည်။