« ណេះ !! យកទៅញាំុទៅ !!! » អ្នកប្រុសសង្ហារចនជុងគុកដើរចូលក្នុងផ្ទះសម្ដៅមករកថេយ៉ុងដោយដៃកាន់ម្ហូបអាហារមកជាមួយរួចដាក់អាហារនោះនៅលើតុចំពីរមុខថេយ៉ុង
« លោក !! លោក ? » ថេយ៉ុងសម្លឹងមើលជុងគុកចងចិញ្ចើមដូចប្រហែលៗធ្លាប់ស្គាល់គេពីរពេលណាក៍មិនដឹង
« ខ្ញុំគឺជុងគុកជាមិត្តអាយ៉ុនគី » អ្នកប្រុសសង្ហារស៊កដៃចូលហោប៉ាវឈរអារ៉ារឹកឡើងម៉ាដេន
« អ៎រ~~ ខ្ញុំចាំលោកហើយ បងយ៉ុនធ្លាប់បង្ហាញរូបលោកឲ្យខ្ញុំមើលម្ដងចឹងតើបានដូចធ្លាប់ស្គាល់ »
« ឲ្យរូបខ្ញុំទៅឯងមើលធើស្អី ? »
« ក៏ព្រោះចង់ណែនាំលោកឲ្យខ្ញុំស្គាល់និងហើយ !! »
« ផ្ដេសផ្ដាសណាស់ !! មើលស្អី » ជុងគីបន្លឺសម្លេងឃ្លាចុងក្រោយភ្លាមពេលថេយ៉ុងមើលមុខគេដោយចងចិញ្ចើម
« អត់មានអីទេ » ថេយ៉ុងងាកមុខចេញឈប់សម្លឹងមើលមុខគេទៀត គេមើលមុខជុងគុកដោយសារមើលទៅនាយដូចជាម៉ូម៉ៅណាស់
« ចុះលោកមកផ្ទះខ្ញុំធ្វើអី ? បងយ៉ុនឲ្យលោកយកអាហារមកឲ្យខ្ញុំឫ ? »
« មកដេកជាមួយឯង !! »
« ហ្ហា៎ ??? »
« អាយ៉ុនឲ្យយើងមកកំដរឯងដោយគិតថាឯងមិនហ៊ាននៅផ្ទះតែម្នាក់ឯង »
« ពិតមែនហ្ហ៎ ? អ្អា៎ !! បងយ៉ុនគីពិតជាគួរឲ្យស្រលាញ់ណាស់ពេលគាត់មកវិញគួរផ្ដល់វង្វាន់ពិសេសឲ្យគាត់ទើបបាន » ថេយ៉ុងលើកដៃស្ទាប់បបូរមាត់ខ្លួនតិចៗញញឹមគិតដល់ពេលដែលគេត្រូវផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យយ៉ុនគី
« ឡប់សត្តិ !!! មនុស្សប្រុសស្អីគ្រាន់នៅផ្ទះម្នាក់ឯងក៏មិនហ៊ានដែរខ្លាចសូម្បីតែខ្មោច»
« នែ៎ !! មនុស្សប្រុសមិនចេះខ្លាចខ្មោចទេយ៉ាងម៉េច ? អ្នកខ្លាចខ្មោចដម្រូវឲ្យតែមនុស្សស្រីខ្លាចទេមែនទេ ? និយាយគ្មានឆ្លងកាត់ខួរក្បាល »
« ឯងថាឲ្យអ្នកណា ? »
« ថាឲ្យលោកនិងហើយ យ៉ាងម៉េចខឹងហ្ហ៎ ? » ថេយ៉ុងញញឹមឌឺដាក់ជុងគុកធ្វើឲ្យអ្នកកម្លោះក្ដៅឆេវមិនដែលមានអ្នកហ៊ានថាឲ្យគេចឹងទេហើយក៍គ្មានអ្នកណាហ៊ានឈ្លោះជាមួយគេដែរព្រោះតែគេជាកូនអ្នកមានអំណាចតែចំពោះថេយ៉ុងគឺថា No~~ អ្នកណាក៏ដោយឲ្យតែហ៊ាននិយាយប៉ះពាល់ដល់ខ្លួនគេមិនទុកមុខឲ្យឡើយមិនថាប្រុសមិនថាស្រីនោះទេ
YOU ARE READING
| 🔞Short Novel🔞 | ចប់
Fantasyជាប្រភេទរឿងខ្នាតខ្លីមិនល្អសម្រាប់អ្នកមិនទាន់គ្រប់អាយុ❌
