~°Eksperyment°~

π|-Eksperyment-|π

Według Senku miłość była nielogiczna. Nie miała najmniejszego sensu. Człowiek zachowuje się jakby postradał rozumy. Sam fakt, że "miłość" nie miała przynajmniej jednej, konkretnej definicji, sprawiała, że chłopak uważał ją za coś bez żadnej logiki. Dało się ją oczywiście wyjaśnić z naukowego punktu widzenia. Zakochany mózg oprócz fenyloetyloaminy i noradrenaliny produkuje jeszcze dopaminę. Słynny hormon szczęścia, dzięki któremu odczuwamy przyjemność i zadowolenie. Fakt, ma to też swoje minusy. Zawyżony poziom dopaminy, zmniejsza stężenie serotoniny, przez co odczuwamy niepokój. Nic skomplikowanego, czego młody Ishigami nie byłby w stanie zrozumieć czy jeszcze lepiej - wyjaśnić.

Nie zmieniało to, jednak faktu, że pomimo tego, jego ciekawość pod tym kątem rosła. Wiele mówi się o pierwszych pocałunkach, magicznych chwilach, więc dlaczego nie zainteresować się tym bardziej? Wiadomo, że aktualnie nie było to zbytnio na miejscu. W końcu już niedługo czekała ich wojna z Tsukasą, a każdy dzień był na wagę złota, ale Senku był ciekawy. Chciał wiedzieć. Musiał wiedzieć.

Z tego właśnie powodu, postanowił przeprowadzić eksperyment. Tak, więc trzeba było rozpocząć od podstaw*. Etap pierwszy, czyli sformułowanie problemu badawczego. Czy bliższe kontakty fizyczne faktycznie wpływają na głębsze relacje międzyludzkie? Etap drugi - sformułowanie hipotezy. Jest to niezaprzeczalnie prawda, jednak z drugiej nie tylko. Biorąc przykład z jego przyjaciół robiących za szpiegów w Imperium Tsukasy, nie potrzeba dużego kontaktu, aby pogłębiać się w uczuciu. Czyli tak, ale również i nie? Jedna z bardziej nielogicznych rzeczy. W końcu, przyszła pora na etap trzeci - zaplanowanie eksperymentu. Tutaj dochodzimy do jednej drobnej przeszkody jaka stała na jego drodze. Brak przedmiotu obserwacji. W tym przypadku, bardziej człowieka. Wiadomo, mógł wybrać pierwszą lepszą osobę przechodzącą obok laboratorium... Jednak wolałby zatrzymać cały eksperyment jako drobny sekret. W tym przypadku, odpada co najmniej trzy czwarte wioski.

Usiadł na drobnym taborecie, wykonanym gdzieś, podczas początkowych prac przy telefonie. Położył łokcie na blat stołu, podpierając twarz na dłoniach. Musiał dokładnie przemyśleć kogo wybrać na obiekt swoich badań. Przecież nie pojawi się znikąd, wchodząc do laboratorium.

- Senku-chan?- do pomieszczenia zaglądnął dobrze znany mu Gen Asagiri. Człowiek na tyle płytki, by zawrzeć sojusz o zwykłą butelkę coli.- Widziałeś, gdzieś może Suike-chan?- być może tym razem się mylił.

- Powiedz metalisto... Masz jakieś doświadczenie w miłości?- zapytał bez ogródek, wpatrując bezpośrednio w twarz owego mężczyzny.

- Przepraszam bardzo, w czym?- spytał, nie mogąc uwierzyć w słowa młodszego. Czy to, aby na pewno on?

- W miłości. Czy masz doświadczenie?- powtórzył bez wahania.

- O-oczywiście, że tak! Zwracasz się do właściwej osoby, aby zadawać pytania.- nie brzmiał dosyć przekonująco, jednak na dobrą sprawę, była to jedyna opcja, której mógł się w tej chwili trzymać. Wspomagając się rękoma, wstał ze swojego miejsca, podchodząc w stronę jasnookiego mężczyzny. Szybkim ruchem, chwycił go za nadgarstek, wciągając do środka laboratorium.

- W takim razie się przydasz.- powiedział, nie przejmując się pytaniem niemalże malującym się na twarzy drugiego. Z powrotem wrócił koło małego, drewnianego taboretu, każąc na nim usiąść. Sam wyciągnął z pod stołu drugi egzemplarz, zajmując tym samym miejce na wprost od starszego.

- W-Więc? Co chcesz wiedzieć?

- Bez zbędnego marnowania czasu, pomożesz mi w eksperymencie.

- Ja? Jesteś pewien? Nie wolisz, żeby to był dla przykładu Chrome-chan? On się bardziej zna...- jego słowa zostały przerwane przez młodego Ishigami'ego.