ခါးသက်ပြင်းရှတဲ့ဝိုင်တစ်ခွက် ယစ်မူးစေသောသိုးငယ် မူးမိုက္မိသောသားရဲ

part -2

"ဗွမ်း!!!'

ရေကန်ထဲကို ဒိုင်ဗင်ထိုးချပြီး သူမဆီလူတယောက်လာတာကို‌ သိလိုက်ရတာကြောင့် လှိုက်ခနဲဖြစ်လာသော်လည်း ရေမွန်းလာကာ လူကတစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်ပြီး သတိလစ်သွားခဲ့သည်။

ရေစက်တွေသူမကိုယ်ပေါ်မှာ ရွှဲဆိုကာ ကောက်ကြောင်းလှသော ကိုယ်လေးက သူ့လက်တပွေ့မှာ ပေါ့ပါးစွာပါလာခဲ့သည်။
အဖြစ်ပျက်စဆုံး မြင်လိုက်ရတာမို့ ကျော်ထွက်သွားလို့ကလည်းမဖြစ်

ရင်ဘတ်ကို ဖိပေးတော့လည်းသတိလည်မလာတာတာမို့ မျက်နှာဆီအကြည့်ကရောက်သွားရသည်။
မျက်ခုံးသွယ်တန်းလေးက ရေစက်တွေကြောင့်ထင်းနေ၏။မျက်တောင်ကော့
ကော့ နှာတံလုံးလုံးလေးနှငိ့ နှုတ်ခမ်းမထူမပါးလေးက ချစ်စဖွယ်အေးချမ်းနေကာ
နှုတ်ခမ်းချင့်တေ့လေမှုတ်ပေးဖို့က အနည်းငယ်ရင်ခုန်လာ၏။
ဒါပေမယ့်လည်း မထူးတော့ပြီမို့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေဟာ သူမဆီကိုဦးတည်လိုက်တော့

"ဝိုး!!!''

ထိုလူအုပ်ဘက်က လှောငိသလိုလို အသံကြီးထွကိလာသည်။ဒါကိုဂရုမစိုက်ပဲ သူမ အဆုတ်လေရရှိဖို့ နှုတ်ခမ်း‌ချင်းတေ့ကာ အောက်စီဂျင်ပေး‌လိုက်တော့

"အဟွတ် အဟွတ် "

"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"

မျက်၀န်းညိုတွေ ဒီမျက်၀န်းညို တွေနဲ့သူက သူမကို သူ ကယ်တင်လိုက်တာလား၊ ရေစက်စက်ကျနေတဲ့ သူ့ဆံပင်ကောက်ကောက်တွေက ဒီလိုအချိန်မှာ ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်၊ နှုတ်ခမ်းတို့က ဆေးလိပ်သောက်ထားသလို ညိုဆင်းနေပေမယ့် သူ့ရဲ့လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို ‌ရွက်စိမ်းငေးမောနေမိသည်။

"အိုး ဟားဟား အပယ်ခံလေးတွေက သူတိူ့အချင်းချင်းသိကြတယ်နော် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ငေးစိုက်ကြည့်နေပုံများ"

စဝ်ခွန်အောင်ကဘာမှ မပြောဘဲ သူ၀တ်ထားတဲ့ ‌အပေါ်ထပ်အကျီကို ရွက်စိမ်းကိုယ်ပေါ်အုပ်ပေးကာ

"လမ်းလျောက်နိုင်လား"

"ဟင့်အင်း ရွက်စိမ်း ကြောက်ပြီး ခြေတွေမသယ်နိုင် အဟင့်"

ငိုချင်စိတ်ကထိန်းမရ ရှက်တာရော၀မ်းနည်းတာရောကြောင့် မျက်ရည်တို့ကအတားဆီးမရှိ