სამზარეულოდან ტელეფონის ხმამაღალი ხმა მესმის. ჯერ ვკრთები, ცოტახანი ველოდები იქნებ სხვამ უპასუხოს, როცა ზარი არ წყდება ჩემს თოჯინას სავარძელზე ვდებ და ოთახისკენ გავრბივარ.
- გისმენთ.- ვპასუხობ მკრთალი და ოდნავ შეშინებული ხმით, ტელეფონს მიღმა მალევე მესმის ახალგაზრდა ქალის ხმა.
- გამარჯობა, უფროსები არ არიან სახლში?- ეგრევე ვხვდები მის დაძაბულ ტონს. გული ცუდად მიწყებს ძგერას, ისედაც ანერვიულებული კიდევ უფრო მემატება.
- მარტო დეიდა ელენაა. დედიკო და მამიკო აქ არ არიან.- ხმის კანკალით ძლივს ვაბამ ერთმანეთზე სიტყვებს.
- შეგიძლია რომ დეიდა ელენას დაუძახო?- ისევ მსგავსი ტონი. ნეტავ რა ხდება?
- დიახ.- მეც მალევე გავდივარ მისაღებ ოთახში რომ დეიდა ელენას დავუძახო.
- დეიდა ელენა, დეიდა ელენა!
- ენი, ჩემო საყვარელო რამე ხომ არ მოხდა? კარგად ხარ?-ეგრევე ანერვიულდა დეიდა.
- კი უბრალოდ, ტელეფონზე დარეკეს, ვიღაც გოგო იყო და უფროსს დაუძახეო.
დეიდაც მალევე გადის სამზარეულოში, მე კი ისევ ჩემს ოთახში შევდივარ და თოჯინებით თამაშს ვაგრძელებ.
გ
ადავწყვიტე რომ დედა, მამა და ჩემი თავი დამეხატა, როცა პარკში ერთად ვისერნებდით და ძალიან გავერთობოდით, შემდეგ კი ვანახებდი.
ასე ვხატავდი როცა დეიდა ელენას ნამტირალევი ხმა გავიგე.
- ენიი.- ის სამზარეულოდან მეძახდა.
- ხო დეიდა ელენა, რა მოხდა? რატომ ტირი?- მასთან ერთად მეც მომინდა, რომ მეტირა. გულში ტკივილს ვგრაზნობდი რადგან ჩემთვის საყვარელი ადამიანი ასე განიცდიდა რაღაცას.
- იცი შენი დედიკო და მამიკო სხვაგან წავიდნენ, ძალიან შორს და დიდიხანი ვერ შეძლებენ დაბრუნებას.
YOU ARE READING
🔞უსასრულო ტანჯვა🔞| J.Jk
Randomგაფრთხილება!!! •იქნება 18+! •არ იქნება ცენზურა დაცული! •იქნება ძალადობის,გაუპატიურების და მკვლელობის სცენები! ... "ნუ,კონკიას ცხოვრება მაქ. იმედია მალე ვიპოვი ჩემს პრინცს, მაგრამ არამგონია. უნივერსიტეტში არავინ მაქცევს ყურადღებას,რაც ძალიან მომწონს...
