"Dördüncü sınıfta o kadar kiloluydum ki... Gerçekten o anda içinde bulunduğum durumu kelimelere dökemem. Kimse benimle konuşmuyordu." telefonu elimde tutarken sustum ve kafamı eğerek gülümsedim. Gözlerimin önünde toplanan anılar alnımda yoğunlaşıyordu. Hafifçe yutkunarak telefonun ekranına baktım.
"Senin için bir egzersiz programı indirebilirim." kaşlarım çatılırken ekrana baktım ve yüzümü buruşturdum.
"Şuanda kilolu değilim, dördüncü sınıfta öyleydim. Çok aptalsın Siri." ekrandaki çizgi konuşmamın bitmesi ile düz hale geldikten sonra yüzüme ışığı vuran telefondan kadın sesi tekrar konuştu.
"Çok kabasın."
"Kendimi boşlukta gibi hissediyorum. Kalbim parçalara bölündü ve her bir parçası göğüs kafesime dağıldı. Nefes almaya devam ettiğim her saniye parçalar daha çok acıtıyor, matemim büyüyor. Ben ölüyorum ve buna karşılık yaptığın tek şey alarmı saat altıya kurmak oluyor. Bütün Apple ürünleri çok aptal." geçmişin acısı damarlarımda yayılırken gözlerime dolan yaşları tutma gereği duymadan elimdeki telefonu kendimden uzağa ittirdim.
